หลังจากที่แอบดูโทรศัพท์ของเขาเรียบร้อยแล้ว พิมพิชชาก็กลับมานอนที่เตียง เมื่อภูชิตออกมาจากห้องน้ำเรียบร้อยแล้ว เขาก็เช็ดผมให้แห้ง ก่อนจะตรงมาที่เตียง แล้วนอนลงข้างๆ หญิงสาว คนที่แกล้งทำเป็นสนใจมือถืออย่างเธอชำเลืองมองเขาเล็กน้อย
“ขอคุยกับลูกหน่อยครับ” ภูชิตเอ่ยปากขออนุญาตหญิงสาว ทั้งที่มันไม่จำเป็นด้วยซ้ำ สำหรับคนที่อยู่ในฐานะภรรยา นั่นยิ่งทำให้หญิงสาวคิดไปไกลมากกว่าเดิมเสียอีก
“ตามสบายค่ะ” แม้ว่าจะพยายามทำเสียงปกติ แต่น้ำเสียงที่ออกมาของหญิงสาวก็ติดประชดเล็กน้อย ทำให้ชายหนุ่มหันไปมองหญิงสาวด้วยความแปลกใจ แต่อาจจะเพราะอารมณ์ที่มันสวิงของผู้หญิงตั้งครรภ์ก็ได้ที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้ เขาไม่ได้เอะใจเลยว่าคนบางคนกำลังคิดมโนไปไกลแค่ไหน
“แปลกๆ นะเนี่ย” ชายหนุ่มเอ่ยออกมาอย่างไม่ได้ถือสาหญิงสาว ก่อนที่จะเอาหูไปแนบกับหน้าท้องที่นูนขึ้นมาจนเห็นได้ชัดแล้วของหญิงสาว
“อยากฟังนิทานมั้ยครับลูก เดี๋ยวพ่อจ
