เปรี๊ยะ!
"เธอ! เดี๋ยวนี้กล้ามากเกินไปล่ะนะ" ความเจ็บจี๊ดลงตรงหัวไหล่ใหญ่ เจ้าหล่อนจงใจตีให้เขาหยุดลวนลาม
"ถ้าคุณไม่หยุด ฉันจะไม่ทำให้แล้ว"
"เมื่อกี้บอกให้แทนตัวว่าไง...หื้ม?" มือหนาจับข้อมือเล็กรั้งไว้ไม่ให้ดีดตัวลงจากตักแกร่ง แล้วใช้ท่อนแขนอีกข้างช้อนตรงหน้าท้องราบล็อคตัว
"บลายธ์จะไปนอนแล้วค่ะ" เธอบอกเสียงเรียบ
"เข้ามาแล้วไม่ให้ออกไปง่ายๆหรอก" สันจมูกใหญ่ไล่ดมดอมตามลำคอขาว กลิ่นสบู่ผสมแป้งเด็กชวนหมั่นเขี้ยว
"เป็นคุกแน่ๆ"
"แล้วจะยอมอยู่ไหมล่ะ" โครงหน้าหล่อเหลือบมองดูความเต็มใจ ถึงแม้ว่าไม่คาดหวังว่ากลับจะเจอเธอเป็นแบบไหน
"ถ้าจะให้บลายธ์อยู่ ต้องไม่เป็นคนอื่นเด็ดขาด ถ้าพี่เซนโซ่ไม่ตกลงก็ปล่อยให้บลายธ์กลับห้องค่ะ" ดวงตากลมสบมองจริงจัง มือบางข้างนึงเผลอกำท่อนแขนแกร่งรอคำตอบ
"คิดดีแล้ว?"
"ค่ะ บลายธ์มั่นใจ"
"ตกลง" ความคิดทั้งหมดถูกซ่อนในสายตาคม วินาทีนั้นต่างสบตากันและกัน ไม่
