กลางวัน – ห้องทำงานของโยธา
บรรยากาศในห้องเงียบจนได้ยินเสียงนาฬิกาเดิน
โยธานั่งอยู่หลังโต๊ะทำงาน สายตาเยือกเย็นจ้องไปที่แฟ้มเอกสารหนาเตอะเบื้องหน้า เขาเพิ่งได้รายงานสรุปจากทีมคนของเขาเอง
มีทั้งภาพถ่าย วิดีโอ และหลักฐานการเคลื่อนไหวทั้งหมดของพลอยในช่วงหลายสัปดาห์ที่ผ่านมา
จากแค่คำว่า “เพื่อน” วันนี้เธอกลายเป็นหมากตัวสำคัญที่ต้องถูกเขี่ยทิ้ง
“กล้าเล่นถึงขนาดนั้น คิดจริง ๆ เหรอว่าฉันจะไม่เล่นกลับ?”
เสียงโยธาพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะหันไปพูดกับลูกน้องคนสนิทที่ยืนรอคำสั่งอยู่ข้างหลัง
“ให้คนของเราไปล้อมธุรกิจเล็ก ๆ ของตระกูลพลอยที่เธอเป็นหุ้นอยู่ทั้งหมด”
“ครับ แล้วเรื่องหลักฐาน…?”
“ส่งเข้าที่ตำรวจเงียบ ๆ พร้อมคลิปเสียงการสั่งการครั้งล่าสุดของเธอ”
“เอาแบบไม่มีทางดิ้นได้”
เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์ส่วนตัวที่ไม่เคยใช้ติดต่อใคร…ยกเว้นเวลาจำเป็น
“เนม” เสียงตอบรับจากปลายสายมาในเวลาไม่ถึงสองวิ
