เสน่หาคุณอาขา

การจากลาและการพบเจอ

เตโชมาถึงสนามบินนั่งรอขึ้นเครื่องด้วยหัวใจปวดหนึบ เขาพยายามคิดทบทวนเรื่องที่ผ่านมาระหว่างเขากับพลอยใส และนาธาน

2 ปีที่คบกัน เขาไว้เนื้อเชื่อใจพลอยใส แม้กระทั่งเพื่อนของเขา ไม่เคยระแคะระคายสงสัย จนกระทั่งมานั่งคิด

ทุกครั้งที่เขาไปไหนกับพลอย นาธานมักจะขอตามไปด้วยตลอด ถ้ามีเขากับพลอย ต้องมีนาธานไปด้วยตลอด แต่ถ้านาธานไม่ได้ไปด้วย เขาก็มักจะเห็นพลอยใสนั่งคุยโทรศัพท์แล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ซึ่งเตโชก็ไม่ได้คิดอะไร คิดแต่ว่าคงคุยกับเพื่อน

หลายครั้งที่เขาติดงาน ไปต่างประเทศ เขามักฝากให้นาธานดูแลพลอย โดยไม่เคยคิดว่าเขากำลังฝากปลาย่างไว้กับแมว

' มึงมันโง่ไอ้โช '

ยิ่งคิดยิ่งเจ็บแค้น ในขณะที่เตโชกำลังนั่งคิดเรื่องราวต่างๆของพลอยใสและนาธาร อยู่ๆก็มีดอกไม้มาโผล่ตรงหน้าเขา

เตโชเงยหน้าขึ้นมอง ก็เห็นเด็กสาวหน้าตาสะสวย อายุน่าจะราวๆ 18-19 กำลังส่งยิ้มให้เขาอย่างเป็นมิตร เตโชมองอย่างงุนงง

" คุณกำลังทุกข์ "

" เธอรู้ได้ยังไง "

เด็กสาวคนนั้นนั่งลงข้างเขาด้วยสีหน้ายิ้มแย้มดวงตาเปล่งประกาย

" ดวงตาเป็นหน้าต่างของดวงใจ คนเราไม่ว่าสุข ทุกข์ เศร้า มันจะแสดงออกทางแววตาค่ะ และตอนนี้แววตาของคุณก็กำลังแสดงออกมาว่า คุณกำลังมีเรื่องทุกข์ใจ "

เตโชมองอย่างนึกทึ่งในความช่างสังเกตุของสาวน้อยคนนี้

สาวน้อยตรงหน้าช่างอารมณ์ดี เธอยังคงยิ้ม

" หนูให้ค่ะ "

สาวน้อยกำลังยื่นดอกทิวลิปหลากสีส่งให้เขา

" ให้ฉัน ? "

" ค่ะ... การที่คุณทุกข์ เพราะคุณกำลังคิดถึงเรื่องที่ทำให้ทุกข์ ความทุกข์เป็นสิ่งบั่นทอนสุขภาพ เมื่อจิตใจย่ำแย่ สุขภาพกายก็จะแย่ไปด้วย

ดอกทิลิปหลากสีพวกนี้นอกจากจะสวยแล้วยังเต็มไปด้วยความหมายดีดี โดยทั่วไปดอกทิวลิปหมายถึงความรักที่สมบูรณ์แบบ เป็นตัวแทนการตกหลุมรักอย่างหมดหัวใจ ความหลงใหล และการปกป้อง นอกจากนี้ดอกทิวลิปแต่ละสียังมีความหมายต่างกันด้วยนะคะ อย่างเช่น

สีแดง หมายถึง ความมั่นคงในความรัก ความซื่อสัตย์และรักหมดหัวใจ

สีชมพู หมายถึง ความรักที่ลึกซึ้ง และความคิดถึง

สีขาว หมายถึง ความรักที่ไม่หวังผลตอบแทน

สีม่วง หมายถึง ความซื่อสัตย์ ความมั่นคง

สีเหลือง หมายถึง ความรักที่ร่าเริง เบิกบานใจ

สีส้ม หมายถึง ความรักที่อบอุ่น ความมีเสน่ห์ และความสุข คุณอาหายใจเข้าลึกๆ แล้วเอาจิตมาจับที่ความงามตรงหน้า มันอาจทำให้คุณอาลืมเรื่องราวก่อนหน้าไปชั่วขณะ เวลาคิดถึงเรื่องที่ทำให้ทุกข์ ก็ลองเปลี่ยนมาจับภาพตรงหน้า ลองทำดูนะคะ หนูไปล่ะ "

น้ำเสียงเจื้อยแจ้ว พร่ำพูดอย่างคนอารมณ์ดี สาวน้อยยัดดอกไม้ใส่มือชายหนุ่มก่อนจะเดินจากไป ทิ้งให้เขานั่งมึนงงอยู่อย่างนั้น ชื่ออะไรก็ยังไม่ได้ถามเลย

เตโชจึงลองทำตามที่สาวน้อยคนนั้นแนะนำ เขาจับจ้องอยู่ที่ความงามของดอกทิวลิปหลากสีซักพัก น่าอัศจรรย์ที่เขาลืมเรื่องก่อนหน้านั้นไปชั่วขณะจริงๆ

เตโชยิ้มออกมา พลันสายตามองไปเห็นป้ายที่ห้อยอยู่กับช่อดอกไม้

' flower of dreame '

เขายิ้มน้อยๆ ก่อนจะหันไปทางที่สาวน้อยคนนั้นเดินหายไป

" ขอบใจนะ "

เดิมทีเขาตั้งใจไปแค่เดือนเดียวหรืออาจจะไม่ถึงเดือน เพราะอยากรีบกลับมาหาแฟนสาว แต่ตอนนี้เขาคิดว่า คงไปไม่มีกำหนดกลับ

...................

ประเทศจีน

ผ่านไป 1 เดือน

เตโชยังหมกมุ่นอยู่กับงาน แต่เมื่อไหร่ที่เขาคิดถึงเรื่องของพลอยใสกับนาธาน เขาก็จะไปนั่งมองดอกทิวลิป และพลันคิดถึงใบหน้าของเด็กสาวคนนั้น คิดถึงรอยยิ้มนั้น มันช่างตราตรึงในใจเขา

เตโชยังคงอยู่ช่วยงานที่จีนอยู่ โดยให้ผู้จัดการช่วยประสานงานที่ไทย จนเตชินทร์พี่ชายอดสงสัยไม่ได้

" เมื่อไหร่จะกลับไทย มานานแล้วนะ กลับไปดูแลงานที่ไทยได้แล้ว "

" ผมยังไม่อยากกลับ อยากอยู่ช่วยงานที่นี่ก่อน "

" มีปัญหาอะไรรึเปล่า "

เตชินทร์ตั้งคำถามสะกิดใจน้องชายเขาอย่างจัง

" ......... "

เมื่อความเงียบคือคำตอบ พี่ชายก็พอจะเข้าใจได้ว่าน้องชายคงมีปัญหาแน่ๆ แต่จะเป็นเรื่องอะไรเขาก็ไม่อยากละลาบละล้วง

" สบายใจค่อยกลับก็ได้ งั้นเดี๋ยวพี่ให้ผู้จัดการประสานงานมาก่อนแล้วกัน อยากกลับเมื่อไหร่ก็บอก แต่อาทิตย์หน้าพี่ว่าจะไปดูตรีซะหน่อย จะไปช่วยดูมหา'ลัยที่จะเรียนอยู่ "

" ครับ "

ตรีทิพย์ ลูกสาวคนเดียวของเตชินทร์กำลังจะต่อมหา'ลัยที่ไทย เธออยู่บ้านที่ครอบครัวซื้อไว้ที่ไทย โดยมีแม่บ้านคอยดูแล และอยู่เป็นเพื่อน

.................

4 ปีต่อมา

หลังจากจิตใจของเตโชเข้าสู่สภาวะปกติ เขาตัดสินใจกลับมาบริหารงานที่ไทย โดยต้องกลับไปดูแลหลานสาวด้วย เพราะพี่ชายฝากฝังไว้

" ยังไงพี่ฝากดูแลตรีด้วยนะ ปี 4 แล้ว ถ้าดื้อก็จัดการได้เลย "

" ครับ "

เขายิ้ม จัดการแพ็คกระเป๋า พร้อมจะออกเดินทางในวันรุ่งขึ้น

วันต่อมา

สนามบินประเทศไทย

เตโชลงเครื่องมาโดยไม่ได้บอกใคร ทันทีที่ลงเครื่องและเดินเข้าไปด้านใน เขาหวนนึกถึงวันที่เขาเจอกับสาวน้อยคนนั้น ก่อนจะยิ้มน้อยๆที่มุมปาก แล้วเดินออกมาด้านหน้า มาขึ้นรถที่คนขับรถขับมารับเขาที่สนามบิน

เตโชมาถึงบ้านช่วงบ่าย เดินเข้ามาโดยมีเอกลูกแม่บ้านอายุราว 13 ปีมาต้อนรับ

" สวัสดีครับ "

" เอกใช่มั้ย โตขึ้นเยอะเลยนะเรา แม่อยู่ไหน "

" อยู่ในบ้านครับ "

" อืม ลากไหวมั้ย "

" ไหวครับ "

พูดจบเอกก็จัดการลากกระเป๋าเข้าบ้าน ปากก็ตะโกนเรียกแม่

" แม่ แม่ คุณโชกลับมาแล้ว !!! "

แม่บ้านรีบเดินออกมาต้อนรับด้วยความดีใจ

" กลับมาแล้วเหรอคะ ป้าคิดถึงคุณโชมากเลยค่ะ ลุ้นทุกวันว่าคุณโชจะกลับมาไทยมั้ย "

" ต้องกลับสิครับก็บ้านผมอยู่ที่นี่ "

เตโชกำลังจะเดินขึ้นด้านบนแต่เหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ หันกลับมาถาม

" ช่วงที่ผมไม่อยู่มีใครมาหาผมมั้ยครับ "

แม่บ้านทำท่านึกซักพัก

" ช่วงแรกๆที่คุณโชไปก็มีคุณพลอยใสแหละค่ะ มาหาเกือบทุกวัน จนผ่านมาหลายเดือนเธอคงคิดว่าคุณโชไม่กลับมาแล้วมั้งคะ เลยไม่มาอีกเลยแต่ช่วงนั้นมาบ่อยอยู่นะคะ มาเกือบทุกวัน บางทีมาก็มาอาละวาด ด่าป้า หาว่าป้าปิดบังพยายามจะเข้ามาในบ้านคิดว่าป้าซ่อนคุณโชไว้ จนต้องให้ไอ้เดชมันออกมารับหน้าแทนค่ะ "

" อืม ขอบคุณครับ "

" เอ่อ แล้วถ้าเธอมาอีกจะให้ป้าบอกเธอมั้ยคะว่าคุณโชกลับมาแล้ว "

" ไม่ต้องครับ ไล่ไปได้เลย "

แม่บ้านพอจะรู้มาซักพักแล้วว่าเจ้านายหนุ่มน่าจะมีปัญหากับแฟนสาวที่เป็นนางแบบแน่นอน เพราะดูจากที่เขาหายไปเป็นปี นางแบบสาวก็มาตามที่บ้าน นั่นหมายความว่าเจ้านายหนุ่มตัดช่องทางการติดต่อกับแฟนสาวทุกทาง ป้าแม่บ้านก็แอบดีใจไม่น้อย เพราะเธอไม่ค่อยชอบนิสัยของนางแบบสาวคนนั้นซักเท่าไหร่ ภาพลักษณ์ที่เห็นจริงๆแล้ว ต่างกับในทีวีมาก ชอบวีน เอาแต่ใจเป็นที่สุด ถ้าได้มาเป็นคุณนายบ้านนี้เธอคงประสาทกินก่อนจะแก่ตายแน่ๆ

เตโชเดินขึ้นห้อง สวนกับหลานสาวที่เดินลงมาพอดี

" อ้าวอาโช มาแล้วเหรอคะ "

ตรีทิพย์ หลานสาววัย 22 ที่ตอนนี้กำลังเรียนมหา'ลัยปี 4 คณะครุศาสตร์

" อืม แล้วเราจะไปไหน "

" ตรีนัดทานหมูกะทะกับเพื่อนค่ะ "

" เพื่อนที่มหา'ลัย ? "

" ค่ะ "

" ผู้หญิงผู้ชาย ? "

" ก็ทั้งผู้หญิงผู้ชายค่ะ มาถึงก็สอบสัมภาษณ์เลยนะคะ "

" ก็พ่อเราฝากมา "

" รู้ค่ะ แต่ตรีไม่ทำตัวไม่ดีหรอก คนจะเป็นครูก็ต้องรู้จักวางตัว "

ตรีทิพย์จีบปากจีบคอพูด พร้อมๆกับเดินวนไปรอบๆตัวอาหนุ่มก่อนจะมาหมุนตัวตรงหน้า

จนอาหนุ่มส่ายหน้า

" หึ ให้จริง "

" ก็จริงสิคะ "

เตโชยิ้มน้อยๆอย่างเอ็นดู ก่อนจะเดินขึ้นห้องไปพักผ่อน ทำเอาตรีทิพย์หน้ามุ่ย ก่อนจะเดินไปขึ้นรถแล้วขับออกไป