รักร้อนวิศวะ(ตัว)ร้าย

ผู้ชนะ

ใจของมิทราสั่นระรัวไปหมด เมื่อเห็นเงินลงสนาม แม้จะนั่งอยู่ด้านบน แต่เธอก็รู้ว่าสายตาก่อนที่เขาจะเข้าไปในรถ ชายหนุ่มหันมามองเธอ ก่อนจะพยักหน้าให้เป็นสัญญาณว่าให้เธอเชื่อใจเขา ในเมื่อตกกระไดพลอยโจนขนาดนี้แล้ว เธอคงจะทำได้เพียงภาวนาอย่าให้เขาแพ้ก็พอ

มีรถอยู่ประมาณเกือบสิบคันในสนาม แต่บลูกับเซฟบอกว่าในนี้มีตัวเต็งแค่สองคนคือ เงินกับโฟน รถหมายเลขสองและเก้า ให้เธอจับตาดูดีๆ

ทันทีที่สาวสวยทิ้งผ้าลงบนพื้นสนาม รถทุกคันก็ออกตัวไปอย่างรวดเร็ว เสียงบดเบียดของล้อกับสนามแข่งมันบีบหัวใจเธอเหลือเกิน เธออยากจะกรีดร้อง ส่งเสียงเชียร์เงินให้เขาขับไปให้ถึงเส้นชัยเร็ว แต่ความกลัวและสนามที่ที่เธอไม่เคยมาแบบนี้ มันเลยทำให้เธอเลือกที่จะนั่งเงียบ ในขณะที่ผู้ชมในสนามทุกคน แทบจะนั่งไปติด ต่างพากันส่งเสียงเชียร์รถคันต่าง ๆ โดยเฉพาะฝั่งที่เธอนั่งจะเชียร์เงินเป็นพิเศษเพราะเหมือนเป็นศูนย์รวมของทางฝั่งเด็กวิศวะ

"เร็วสิว่ะ ไอ้เงิน เร็วเข้า" จากที่เงินตามอยู่สี่คัน ในรอบแรก เขาสามารถขึ้นมาแซงได้จนอยู่เป็นลำดับที่สาม ส่วนคันที่่รั้งที่หนึ่งเป็นเบอร์เก้า รถของโฟนและเบอร์สามที่ไม่แน่ใจว่าของใคร เสียงเชียร์ของเซฟและบลูมันทำให้เธอแทบจะหัวใจวายตาม เพราะผลการแพ้ชนะคืนนี้ มันส่งผลโดยตรงกับเธอ

"เห้ย แม่ง เล่นสกปรกว่ะ ไอ้เงิน" คำพูดของบลูทำให้เธอชะโงกหน้าไปมอง เหมือนจะมีรถเบอร์สี่ตีตื้นขึ้นมา แต่ไม่ได้จะแซงเงิน แต่พยายามจะเบียดให้เงินออกจากสนามแทน แน่นอนว่าเพราะมันเป็นสนามเถื่อน ความอันตรายทุกรูปแบบ นักกีฬาที่ลงสนามแล้ว ทุกคนก็ต้องยอมรับมัน การจะแพ้จะชนะ นอกจากจะอาศัยฝีมือแล้ว ก็ต้องรู้ทันเล่ห์เหลี่ยมของเหล่านักแข่งด้วยกันด้วย

ตอนนี้เงินรู้ดีว่าไอ้เบอิร์สี่ มันพยายามที่จะเบียดให้รถเขาเสียหลัง เลยพยายามจะเร่งความเร็ว ทำให้จังหวะที่มันจะพุ่งเข้ามากระแทกกลายเป็นรถคันนั้นเสียหลักแทนและพุ่งเข้าชนกับขอบกั้นข้างสนาม จนรถหมุนขว้าง เหวี่ยง และแหกโค้งออกนอกสนามไปในที่สุด พร้อมกับควันที่พวยพุ่งมาจากรถ ทำให้นักแข่งต้องรีบคลานออกมาโดยเร็ว

ส่วนรถของเงินก็รอดตัวไปได้ และเร่งความเร็วให้เร็วขึ้น จนบดเบียดกับรถเบอร์เก้าของโฟน เป็นช่วงเสี้ยววินาที กลายเป็นคันของเงินที่พุ่งเข้าเส้นชัยก่อนเพียงเฉียดฉิว นาทีนั้นหัวใจของมทิราเหมือนจะหยุดเต้นกับภาพตรงหน้า เธอกลัวจนคอแห้งไปหมด

ทันทีที่รู้ผลแำพ้ชนะ เสียงโห่อย่างดีใจดังกระหึ่มมาจากฝั่งวิศวะ ส่วนฝั่งที่เพื่อนโฟนนั่งกลายเป็นเสียงด่าระงมแทน เพราะนอกจากของเดิมพันในคืนนี้แล้ว แน่นอนว่าเงินพนันของคู่นี้ยังแพร่สะพัดเกือบร้อยล้าน

หึ่ย! เพล้ง! โครม!

ทันทีที่โฟนลงจากรถ เมื่อรู้ตัวว่าเป็นฝ่ายแพ้ ชายหนุ่มถอดหำมวกกันน็อกออกก่อนจะคว้างลงกับพื้นอย่างแรง ก่อนจะใช้เท้าถีบยันรถของตัวเอง

ส่วนเงินลงจากรถ ก็เป็นฝ่ายยิ้มร่าลงมา โดยมีเพื่อนพ้องลงมาล้อมเต็มไปหมด ไม่เว้นแม้กระทั่งเซฟและบลู จนลืมไปว่า เงินสั่งให้พวกเขาดูคาปูชิโน่แบบไม่คลาดสายตา

"ไอ้เงิน มึงโคตรเจ๋ง กูถ่ายตอนมึงเข้าเส้นชัยมาด้วยเว้ย ไอ้เสือ" เซฟและบลูวิ่งลงมาด้วยรอยยิ้ม เงินกวาดตามองไปรอบๆ

"ไอ้เซฟ ไอ้บลู คาปูชิโน่ล่ะ" จบคำถามของเพื่อน เซฟหันไปมองทันที ก็ต้องโล่งใจเมื่อเห็นคาปูชิโน่ยังนั่งอยู่ที่เดิม เขารีบชี้ให้เงินดู

"โน้น ยังนั่งอยู่ตรงนั้น ไม่ต้องห่วงหรอก ตอนนี้มึงชนะแล้วโว้ย" เงินมองตามนิ้วของเพื่อนไป แม้เธอจะนั่งอยู่ฝั่งพวกเขาก็จริง แต่ในสถานที่แบบนี้ เงินยอมรับเลยว่า เขาไม่ไว้ใจใครทั้งนั้น ความเป็นห่วงฉายชัดทางแววตา ก่อนจะพยายามฝ่าผู้คนเพื่อขึ้นไปหาเธอ แต่ก็เป็นโฟนที่จูงมิลลิมาด้วยท่าทีหัวเสีย

"เอาไปสิ ของเดิมพันมึง" โฟนผลักมิลลิมาทางตัวเขาด้วยท่าทีหัวเสีย มิลลิที่ไม่ทันได้ตั้งตัวก็ต้องโผเข้าหาอ้อมกอดเงินทันที

"เบาๆสิว่ะ อย่าลืมว่ามิลลิเป็นแฟนมึง" เงินเองก็ค่อนข้างไม่พอใจที่โฟนทำกับมิลลิแบบนี้ แม้ความรักจะไม่เหลืออยู่แล้ว แต่ด้วยความที่เป็นแฟนเก่าที่เขาเคยรักมาก เลยอดรู้สึกเป็นห่วงเธออยู่ดี

"นั่น มิลลิ แฟนเก่าไอ้เงินมันนะ" อยู่ดีๆ ก็มีผู้ชายหน้าตาค่อนข้างดี เข้ามาหย่อนกายนั่งรถข้างๆเธอ ก่อนจะพูดลอยๆขึ้นมา มทิราค่อนข้างตกใจ ก่อนจะหันมามองหน้าผู้ชายคนที่เพิ่งมาใหม่ เขาหล่อและดูดี ไม่แน่ใจว่าใช่เด็กมหาลัยเธอมั้ย เพราะเธอไม่คุ้นหน้าเท่าไหร่

"ฉันชื่อ ทะเล ส่วนเธอ ไม่ต้องแนะนำหรอก เน็ตไอดอลคนดัง คาปูชิโน่"ใบหน้าหล่อเหลาของเขาแนะนำชื่อให้เธอรู้จัก แต่มทิราก็ยังเงียบ แต่สายตาเธอยังคงจ้องมองภาพที่เงินกำลังโอบกอดผู้หญิงคนนั้น ที่ทะเลบอกว่าเป็นแฟนเก่าของเขา เหมือนโฟนจะเดินหัวเสียออกไปแล้ว ส่วนผู้หญิงคนนั้นก็ร้องแล้ว แล้วเงินเป็นฝ่ายปลอบเธออยู่

"มิลลินะ ไอ้เงินมันรักมากเลยนะ เดิมพันวันนี้สำหรับมันเลยสูง ไม่แปลกใจเลยแฮะ ที่ยอมแลกเธอกับมิลลิ"ทะเลยังคงพูดต่อ ทั้งที่เขาพูดอยู่คนเดียว

"เธอเป็นแฟนไอ้เงินเหรอ"

"ไม่ใช่หรอก"

"ฉันก็ว่า มันคงไม่บ้าเอาแฟนใหม่ที่สวยขนาดนี้ ไปแลกกับแฟนเก่าหรอก" ตอนนี้เหมือนไม่มีใครสนใจเธอเลย เพราะเงินก็มัวแต่ปลอบมิลลิ ก่อนจะประคองเธอเข้ามานั่งพักในสนาม ส่วนเซฟกับบลูก็มัวแต่นับเงินเดิมพัน ตอนนี้เธอกลับได้หรือยัง มทิราเลยตัดสินใจกดโทรหาเงิน แต่เหมือนเขาจะตัดสายเธอทิ้ง

ความรู้สึกแปลกประหลาดพุ่งเข้ามากระทบจิตใจเธอ เหมือนตอนนี้เธอกำลังโดนทอดทิ้งท่ามกลางเสือ สิงห์ กระทิง แรด มีเพียง ทะเลผู้ชายข้างๆ ที่ไม่ได้มองเธอเป็นขนมหวาน เพียงแต่เข้ามาคุยเฉยๆ เท่านั้น

"มันไม่รับหรอก บอกแล้วมิลลิสำคัญกว่ามันทั้งหมด" เหมือนทะเลจะแอบมองโทรศัพท์เธอ เลยรู้ว่าเธอพยายามที่กดโทรหาเงิน

ตอนนี้บรรยากาศในสนามแข่งร้อนอบอ้าวไปหมด ทำให้เหงื่อเม็ดเล็กๆซึมตามไรผมชื้อ อาจจะเป็นเพราะไฟสปอร์ตไลท์ที่ส่งให้ความสว่างกับสนาม แต่ตามมาด้วยอากาศที่ร้อนจะเหนียวตัวไปหมด ความตื้นเต้น วิตกกังวลก่อนหน้านี้ ทำให้มทิราคอแห้งและกระหายน้ำเป็นอย่างมาก

"รับไปสิ ฉันรู้ว่าเธออยากกินน้ำ ในนี้ร้อนชะมัด" ทะเลยื่นโค้กกระป๋องที่ปิดสนิทให้เธอ แต่มิทราจำคำพูดของเงินได้ว่าห้ามกินอะไรจากใครทั้งนั้น

ท่าทีลังเลของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มข้างๆหัวเราะขึ้นมาเบาๆ

"มันยังไม่โดนเปิด ไม่ต้องกลัวหรอกนา ปลอดภัย" ดวงตากลมโตมองอย่างชั่งใจ แต่เพราะเธอร้อนจนแทบจะเป็นลมและกระหายน้ำมากในตอนนี้ โค้กกระป๋องเย็นๆที่มีไอน้ำเกาะมันก็ช่างยั่วยวนเธอเหลือเกิน มันคงปลอดภัยแหละในเมื่อไม่ได้โดนเขาเปิดออกสักหน่อย มือเรียวเล็กเลยยื่นไปรับมันมา

"ขอบใจนะ" เสียงหวานพูดขึ้นก่อนจะตัดสินใจเปิดมันดื่มโดยไม่ทันสังเกตุสายตาพึงพอใจของคนข้างๆ ว่ามันเปลี่ยนไปจากที่อ่อนโยน กลายเป็นเจ้าเล่ห์จนน่ากลัว