ทันทีที่มทิราล้มตัวลงนอน เสียงเคาะประตูเบาๆก็ดังขึ้น ตอนแรกหญิงสาวนึกว่าเธอหูฝาด เลยไม่ได้สนใจตั้งท่าจะนอนต่อ แต่เสียงเคาะกลับดังแรงขึ้น จนเธอต้องลุกขึ้นมาเปิดประตูให้แน่ใจว่าตัวเองไม่ได้หูฝาดไปจริงๆ เมื่อเปิดประตูก็พบกับร่างสูงของหนุ่มวิศวะมายืนอยู่หน้าห้องเธอ ด้วยความน้อยใจสะสมจากเรื่องทุกอย่าง คนตัวเล็กเลยตั้งท่าจะปิดประตูหนี แต่เงินกลับเร็วกว่า เขาใช้วงแขนแข็งแรงดันประตูเข้าไปด้านในและแทรกตัวเข้ามาในห้องเธอจนได้
" มีธุระอะไรกับฉัน นี้มันดึกแล้วนะ เมาแล้วก็กลับห้องตัวเองไป"
เธอได้กลิ่นเหล้าที่โชยมาจากตัวเขา แถมดวงตายังมีความฉ่ำเยิ้มกว่าเดิมจนผิดปกติ แสดงว่าเขาดื่มมาพอสมควรแล้ว
"ยังไม่ได้เมา " ก็คงจะจริง เพราะเขายังยื่นตัวตรงแถมเสียงก็ยังเรียบเหมือนพูดตอนปกติ
"แล้วมาทำไม"
"ขอนอนด้วย"
"ไม่ได้ ห้องฉันไม่ใช่โรงแรมที่นึกอยากมาตอนไหนก็มา ห้องตัวเองก็มี กลับไปนอนเลยไป" มทิราสวนกลับไปทัน
