EP.2 รอยสักที่สั่นสะเทือน

1082 Words

แกร๊ก อ๊วกกก ชีวิตหนุ่มโสดอย่างผมต้องหอบหิ้วตัวเองกลับบ้านหรือร้านสักเพียงลำพัง ก่อนจะกอดโถชักโครกอ้วกเหล้าที่ผสมมิ๊กเซอร์เป็นสิบอย่างเพื่อคลายความปวดหัวเนื่องจากแอลกอฮอล์กดทับสมอง ฟุ่บ จากนั้นก็ล้มตัวลงนอนโดยที่ถอดเสื้อผ้าเหลือเพียงบ๊อกเซอร์เท่านั้น เช้าวันต่อมา อากาศสดใสท้องฟ้าเป็นสีครามพร้อมก้อนเมฆและพระอาทิตย์สาดส่องอุณหภูมิร้อนอบอ้าวเช่นเดิม แกร๊ก เวลาที่เมาผมจะชอบตื่นเช้า จึงลุกขึ้นมาเปิดร้านตอนนี้ก็เกือบจะหกโมงกว่า นุ่งเพียงกางเกงขายาว ส่วนท่อนบนไม่สวมใส่อะไรโชว์ซิกแพคขาวตระการตา "พี่หาญ" "____" "จำกิฟท์ได้ไหม" "อ๋อ..น้องเมื่อคืน" ผมจ้องมองหน้ากิ๊กของไอ้ชิดเพื่อนไอ้สอง วันนี้วันเสาร์ไม่รู้ว่ามาร้านของผมถูกได้ยังไง แต่ไม่ได้แต่งเนื้อแต่งตัวน้อยชิ้นเหมือนเมื่อคืนแล้วรู้สึกแปลกตามเหมือนกัน "ที่บอกว่าอยากสักกิฟท์พูดจริงนะ" แววตายังคงหวานเยิ้มปานน้ำผึ้งเดือนห้า "ไม่คิดจะให้ลูกค้าเข้าไปนั่งในร้านหรือคะ" "โทษที" "ขอบคุณค่ะ" สาวสวยเดินมานั่งตรงโซฟาก่อนจะเหลียวมองรอบตัวที่มีลายสักแบบติดผนังข้างฝาเรียงราย "พี่บอกว่าอย่างกิฟท์จะสักอะไรได้นอกจากแรด ฮ่าๆ จริงไหม" เธอยังจำคำที่เขาเย้าแหย่ในผับ "อยากจะสักอะไรก็ต้องออกแบบมาดูแต่ถ้าจะให้ออกแบบก็ต้องบวกราคาเพิ่ม" "กี่บาทคะ.." "แล้วแต่สไตล์และการลงสีราคาจะไม่เท่ากัน อีกทั้งบวกกับขนาดและระยะเวลาด้วย" "อยากสักอะไรนานๆ จะได้เจอพี่หาญบ่อยสักอะไรดีน๊า" ขณะที่พูดก็ก้มต่ำจนเสื้อสายเดี่ยวคอกว้างเผยให้เห็นเนื้อเนินนมขาวสว่างวาบ "สิบล้อ!" ขวับ เสียงตะโกนดังลั่นร้านจนทั้งสองคนรีบหันขวับไปยังประตูหน้าก็พบว่าเป็นเด็กหญิงใส่ชุดเนตรนารีสีเขียวถือของพะรุงพะรัง "แม่งเอ้ย!สิบล้อเกือบเสย" "อีเนตรมึงจะเสียงดังทำไม" "ขอโทษค่ะหนูตกใจ" "เออ วางของไว้แล้วมานั่งรอ" ท่าทางสาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มจะติดสอยห้อยตามมากับสาวสวยที่ชื่อกิฟท์ หาญขมวดคิ้วก่อนจะถามสงสัย "ใคร..?" "น้องสาวกิฟท์เองค่ะชื่ออีเนตร" "ปกติร้านพี่ไม่ค่อยให้เด็กเข้ามา" "ตายจริงกิฟท์ไม่ทราบเพราะเวลาไปซื้อของมันต้องไปถือให้กิฟท์ตลอด" "ถ้างั้นอย่าเดินเกะกะ" ผมพูดขณะที่จ้องหน้าเด็กวัยมัธยมต้นใบหน้าน่ารักเหงื่อโชก ถ้าไม่บอกว่าน้องสาวนึกว่าคนรับใช้ เห็นหิ้วถุงมาเยอะจนตัวหด "พี่กิฟท์จะสักเหรอคะ" ฉันพักหายเหนื่อยเอ่ยถามพี่สาวที่นั่งดูสมุดวาด "บอกพ่อหรือยัง.." "ทำไมต้องบอกด้วย" "ก็พี่กิฟท์ยังอายุไม่ถึงสิบแปดเลย" "อีเนตร!" ทั้งสองคนโต้เถียงแต่ชายหนุ่มได้ยินจึงรีบวางอุปกรณ์ที่เตรียมแล้วเดินตรงดิ่งถามเสียงแข็ง "อะไรนะ..อายุไม่ถึงสิบแปดแล้วไปผับได้ไง" ผมเริ่มจะข้องใจสรุปกิฟท์ยังเด็กมากอยู่เลย "พี่ชิดพาเข้าค่ะ" "รู้ไหมว่ามันผิดกฎหมาย!" "ทราบค่ะ" สีหน้าของกิฟท์หงอทันที เธอรีบก้มลงต่ำแต่เสียงดังบางอย่างก็แทรกขึ้นเพื่อทำลายบรรยากาศ "หนูปวดฉี่ค่ะห้องน้ำไปทางไหน..?" ตึก ตึก พี่เขาบอกว่าให้เดินตรงมาเลี้ยวขวาจากนั้นก็เลี้ยวขวาอีกครั้งแต่ทางเดินคับแคบจนรู้สึกว่าน่าจะหลงละ กระทั่งเดินมาเรื่อยๆ ห้องนั้นทะลุไปห้องนี้ แล้วก็เดินวนอยู่ทั้งที่ปวดฉี่แทบจะตายอยู่แล้ว "อย่าฉี่ใส่กระโปรงนะ อึก" เหงื่อก็ตกเป็นเม็ดห้องน้ำก็ไม่มีป้ายบอก ร้านอะไร..ห่วยชะมัด แต่ไม่นานก็เจอจึงรีบปลดปล่อยอย่างรวดเร็ว ไม่รู้ว่าเขาเชยหรือเป็นรสนิยมใช้ใบเตยประดับกลิ่นแทนที่จะใช้พวกน้ำหอมปรับอากาศที่มีขายทั่วไปมันง่ายและกลิ่นอยู่นาน "อ๊า สบายจัง" ฉันยืนหน้าห้องน้ำพร้อมใส่เข็มขัดวันนี้เพิ่งกลับจากเข้าค่ายแต่พี่สาวก็ใช้ให้มาถือของจึงยังไม่ได้เปลี่ยนชุดเนตรนารี ลืมแนะนำตัว ฉันชื่อ เนตรมิงค์ หรือ เนตร อายุเพียงสิบห้าปีมีบัตรประชาชน เรียนชั้นมอสามแถวนี้ บ้านอยู่ถัดไปไม่กี่ซอยแต่ไม่เคยมาที่นี่เพราะมีแต่พวกผู้ใหญ่ทั้งนั้น มีบ้านสองชั้นบริเวณกว้างขวางต้นไม้ล้อม มีพี่สาวต่างแม่หนึ่งคนก็คือพี่กิฟท์ เราอยู่กันเพียงสามคนรวมพ่อ ส่วนแม่พี่กิฟท์ตาย และแม่ของฉันหายไปไหนไม่รู้ ตึก ตึก "อุ๊ย..อะไรสีแดง" ขณะที่สาวน้อยจะเดินกลับออกไปเธอก็เห็นแสงบางอย่างเล็ดลอดออกมาตรงช่องว่างของประตูสุดทางเดิน แกร๊ก เพราะความอยากรู้อยากเห็นก็เปิดเข้าไปดู มีรูปหลายใบแขวนและมีลวดลายสวยงามอีกทั้งเก้าอี้ยาวที่ใช้สักพร้อมโต๊ะชั้นเก๊ะวางของหลายใบ "ว้าววว อะไรเนี่ย" เคว้ยง! "ต๊าย" ฉันรีบดึงมือมาปิดปากไว้เมื่อเดินไม่ระวังชนเข้าใส่บางอย่างร่วงกระจาย จึงรีบก้มหยิบเพื่อเก็บเอาไว้ คลืน "น่ารักจัง" แต่ในระหว่างเปิดเก๊ะจะเก็บให้ก็หยิบบางขึ้นมาเป็นแท่งสีชมพูหัวสีขาว วี๊ หวี่~~ เสียงดังพร้อมกับแท่งที่สั่นและขยับกำลังทำหน้าที่หมุนควงโชว์ความสามารถ หมับ! "ทำบ้าอะไรเนี่ย!" "น..หนูไม่ได้ตั้งใจนะคะมันร่วงหนูแค่จะเก็บให้" "ไม่อ่านป้ายหน้าห้องหรือไงว่าคนนอกห้ามเข้าก่อนได้รับอนุญาต" "ขอโทษค่ะ" "เหอะ" ผมได้ยินบางอย่างจึงเดินมาดู ปรากฏว่าเด็กนี่ถือดิลโด้ [อวัยวะเพศปลอม] แถมเปิดใช้งานอีก ซนจริงๆ "ว่าแต่มันคืออะไรหรือคะ.." ด้วยความอยากรู้จึงตัดสินใจถามเพราะท่าทางพี่ตัวใหญ่คงจะไม่ใจร้ายหรอกมั้ง "อยากรู้เหรอ" "ค่ะ" "รออายุครบสิบแปดปีบริบูรณ์ฉันจะให้คำตอบ อย่าลืม..มาหานะ" "____"

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more