When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
แสงจันทร์ที่สาดเข้ามาทางช่องหน้าต่างทำให้เขาพอจะมองเห็นลางๆ แม้ว่าจะยังไม่ได้เปิดไฟก็ตาม ในระยะประชิดตัว ปืนลูกโม่ที่ซ่อนเอาไว้ใต้เตียงถูกคว้าออกมาโดยเร็ว เป็นไปตามสัญชาตญาณระวังภัยของเขา ก่อนที่ฝ่ามือใหญ่และแข็งแรงจะคว้าเข้าที่คอของผู้บุกรุก บีบแรงราวจะให้เงาที่วูบไหวนั้นไม่มีโอกาศได้หายใจ ปืนที่ถืออยู่ในมืออีกข้างจ่อกระแทกไปที่ขมับของมันอย่างรวดเร็ว ทว่ายังไม่ทันที่เขาจะพูดอะไร เสียงร้องโอดโอยก็ดังขึ้นเสียก่อน “โอ๊ย... เจ็บนะ… อ๊อย… ” เจ้าของเงาตะคุ่มๆ ร้องด้วยความเจ็บระคนตกใจ เสียงร้องบ่งบอกให้รู้ว่าเป็นผู้หญิง กำนันหินใช้ข้อศอกกระทุ้งไปที่สวิทซ์ไฟข้างฝาผนัง แสงไฟสว่างวูบขึ้นเร็วเท่าความคิด เห็นใบหน้าเหยเกของหญิงสาวที่บุกรุกเข้ามาหลบซ่อนอยู่ภายในห้องของเขา “คนางค์… ” กำนันหินเรียกชื่อสะใภ้ พ่นลมออกจากปากด้วยความโล่งใจ ความตึงเครียดเมื่อครู่ค่อยๆ