Nagising si Astrid nang maramdaman niyang may dumidila sa mukha niya. Dahan-dahan niyang idinilat ang mga mata upang tingnan kung sino ang dumidila sa kanya. Masakit at mahapdi ang mga mata ni Astrid pero naidilat pa rin niya ang mga ito. Tiyak niya na namumugto ang mga ito sa kakaiyak niya kagabi. Hanggang ngayon ay ramdam pa rin niya ang bigat sa kanyang dibdib.
Nang tuluyang makapag-adjust ang mata ni Astrid sa liwanag, bumungad sa kaniya si Zuzu. Sumiksik ito sa kanya animo'y nilalambing siya. She wanted to laugh and play with Zuzu but she couldn't. Para bang nawalan siya ng gana nang bumalik ang lahat ng nangyari noong gabi na umalis siya sa bahay nila Aillard kasama si Trinity at ang Mom niya.
"Layuan mo ang anak ko Astrid. Hindi kita gusto para sa kanya. Hindi ka nababagay kay Ail
