ลองเล่นรัก พี่สิงห์ไม่ตรงปก

บทนำ

ใครมันจะโดดเด่นท่ามกลางผู้คนได้มากขนาดนี้ ผู้ชายคนนั้นเรียนคลาสเดียวกับเธอ เขาเพิ่งย้ายเข้ามาจากอีกมหา’ลัยหนึ่งในช่วงหนึ่งปีที่ผ่านมาและตอนนี้เขากำลังอยู่ปี 4

ร่างสูงอยู่ในชุดนักศึกษาไม่ถูกระเบียบมากนัก ใบหน้าจัดว่าเป็นตัวท็อปของมหา’ลัย เขาสูงราว 185 เซนติเมตร ตัวขาว หุ่นล่ำใหญ่ตามลักษณะคนที่ออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ สายตาดูเฟรนด์ลีในบางครั้ง บวกกับใบหน้าที่เรียบนิ่งอยู่ตลอดเวลาทำให้เขาดูเป็นคนที่น่าค้นหาคนหนึ่ง

ได้ข่าวว่าเขาเป็นคนโลกส่วนตัวสูง ฐานะทางครอบครัวเขานั้นดีมาก พ่อของเขาเป็นถึงนักการเมืองชื่อดัง ส่วนแม่เป็นคุณครูฝ่ายปกครองที่ค่อนข้างเข้มงวด ชื่อเสียงของเขาค่อนข้างดัง มีสาว ๆ เหล่มองกันเต็มไปหมด

เธออยู่ปี 2 แต่เขาคนนั้นลงเรียนคลาสเดียวกับเธอ เนื่องจากเขาเพิ่งย้ายเข้ามาและต้องเก็บหน่วยกิตบางวิชาเลยต้องลงเรียนวิชาย่อยพร้อมกับเธอ

"คุณสิงหราชหล่อมากเลยเนอะ..."

เสียงของเพื่อนร่วมคลาสที่นั่งอยู่ข้าง ๆ กันเอ่ยขึ้น และนั่นก็ทำให้เธอต้องเหลือบสายตาไปมองยังใบหน้าหล่อที่ยืนอยู่หน้าคลาสเรียนเพื่อพรีเซนต์งาน

"นั่นสิ เรียนก็เก่ง โพรไฟล์ก็ดี ใครได้พี่แกเป็นแฟนคงน่าอิจฉาจังเลยเนอะ"

"ใครคือคนที่โชคดีคนนั้นกันนะ"

"เหล้าไม่ดื่ม บุหรี่ไม่สูบ ตอนอยู่ในมหา’ลัยก็ขลุกตัวอยู่แต่ในหอสมุด เรื่องผู้หญิงก็แทบไม่มี กรี๊ดมากเลยแก"

"งื้อ ~ เป็นคนดีจังเลยนะ"

คนตัวเล็กได้แต่เม้มปากกับคำพูดเหล่านั้นของสาว ๆ ที่ต่างชื่นชมความสุภาพ เรียนเก่ง นอบน้อมต่ออาจารย์

ในมหา’ลัย พี่ 'สิงหราช' มักจะแสดงตัวตนด้านดี ๆ ออกมาให้คนอื่นได้ต่างชื่นชม

เขาเป็นตัวอย่างที่ดีสำหรับนักศึกษาคนอื่น ๆ อยู่เสมอ และเขามักจะได้รับคำชมเหล่านั้นจนเธอที่ได้ยินถึงขั้น 'เบะปาก' อย่างหนัก

เนื่องจากเธอดันรู้ความลับบางอย่างของเขา จึงทำให้เธอไม่สามารถมองเขาเหมือนคนอื่น ๆ ได้อีกต่อไป...

พี่สิงห์ที่ทุกคนเห็นคือ 'หมาป่าที่หุ้มหนังแกะ ! !' สร้างภาพว่าเป็นคนดีศรีสังคมแต่ภายในกลับเต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์ที่สุด ! เขาไม่ได้แสนดีอะไรขนาดนั้นด้วยซ้ำ

เรื่องนี้ถึงแม้บอกใครไปก็คงไม่มีใครเชื่อ !

ทุกคนต้องไม่เชื่อว่าเมื่อตอนเที่ยงเธอไปเจออะไรมา...

ย้อนกลับไปเมื่อ 2 ชั่วโมงก่อน

ในช่วงพักเที่ยงของวันเดียวกัน เธอโดนอาจารย์ประจำภาคเรียกเข้าพบ เมื่อเข้าไปภายในห้องก็เห็นอาจารย์ประจำภาคที่เธอเรียนอยู่ นั่นก็คือ 'บริหารธุรกิจ'

อาจารย์ผละใบหน้าออกจากกองเอกสารที่ตั้งอยู่เต็มโต๊ะก่อนจะส่งยิ้มให้เธอ

''มาแล้วเหรอ''

''ค่ะอาจารย์'' เธอเดินเข้าไปใกล้ อาจารย์มณีรัตน์มักจะเรียกเธอเข้าไปใช้งานอยู่ตลอด เนื่องจากอาจารย์กับแม่เธอเป็นเพื่อนกันเลยวานขอให้เธอช่วยงานบ่อย ๆ

และวันนี้ที่เรียกเธอเข้าพบคงไม่เว้นขอให้เธอช่วยงานให้อีกอย่างแน่นอน

''ดากานต์ดา อาจารย์วานช่วยเอาเอกสารไปให้บรรณารักษ์เซ็นเอกสารให้อาจารย์หน่อย ขอแบบด่วน ๆ เลยนะ''

ดากานต์ดา คือ ชื่อจริงของเธอ แต่ส่วนใหญ่เพื่อนสนิทจะเรียกชื่อเล่นของเธอว่า 'ฟองเบียร์' หรือ 'ฟอง' เสียมากกว่า

''ด่วนเลยเหรอคะอาจารย์'' เธอถามย้ำอีกครั้งพลางยื่นมือไปหยิบเอกสารที่อาจารย์มณีรัตน์ยื่นให้เอามาไว้ในมือ

''จ้ะ เซ็นแล้วเอามาให้อาจารย์ที่ห้องด้วยนะ พอดีอาจารย์ต้องเซ็นเอกสารอีกล้านแปดน่ะ''

เอกสารอีกล้านแปดคงไม่เกินจริงเพราะบนโต๊ะอาจารย์มันเต็มไปด้วยเอกสารเต็มไปหมด

''ได้ค่ะ'' เธอเอ่ยบอกคนตรงหน้าอีกครั้งก่อนจะเดินออกจากห้องไป

บรรณารักษ์ที่อาจารย์มณีรัตน์บอกประจำการอยู่ในหอสมุด ซึ่งอยู่ถัดจากคณะของเธอไม่ไกลเท่าไหร่ ในช่วงเที่ยง ๆ แบบนี้ นักศึกษาคนอื่น ๆ ต่างขลุกตัวกันอยู่ในโรงอาหาร เพราะเมื่อเธอเดินเข้าไปในหอสมุดมีเพียงนักศึกษาที่บางตาเอามาก ๆ

คนตัวเล็กถือเอกสารและขึ้นลิฟต์ไปยังชั้น 4 ของหอสมุด ซึ่งเป็นห้องที่บรรณารักษ์ใช้เซ็นหรือทำงานต่าง ๆ บนนั้น แอร์ในหอสมุดเย็นจนเธอต้องห่อไหล่เอาไว้

''หนาวจัง'' เธอเอ่ยพึมพำเสียงแผ่ว เมื่อลิฟต์เปิดออกในชั้น 4 ทั้งชั้นเงียบมาก คนตัวเล็กก้าวออกมาจากลิฟต์ก่อนจะเดินไปตามทางที่สองฝั่งมีห้องเรียงรายกันเต็มไปหมด

ทั้งชั้นเหมือนไม่มีใครอยู่ บางทีคนที่เหลืออาจไปพักเที่ยงก็เป็นได้

แต่ห้องที่เธอต้องเอาเอกสารไปให้บรรณารักษ์เซ็นนั้นอยู่ห้องสุดท้าย บรรณารักษ์ที่เพิ่งย้ายเข้ามาใหม่ปีนี้ ได้ข่าวว่าเพิ่งเรียนจบจากอีกมหา’ลัยและเข้ามาทำงานที่นี่เป็นที่แรกด้วย

เป็นผู้หญิงที่ไฟแรงคนหนึ่งเลย เธอเคยเจอบรรณารักษ์คนนี้บ่อย ๆ เพราะอาจารย์ประจำภาควิชามักจะใช้ให้เธอเอาเอกสารมาให้ทางนี้เซ็นอยู่บ่อยครั้ง

''อย่าสิคะ...''

หือ ? เสียงอะไรอ่า เมื่อกำลังเดินผ่านห้องเก็บเอกสาร เสียงของใครบางคนก็ทำปลายเท้าของเธอชะงักในทันที เธอจะไม่สนใจเลยถ้าเสียงนั้นไม่ได้มาพร้อมกับเสียงอันคุ้นหู

คนตัวเล็กหันไปมองยังประตูห้องเก็บเอกสารที่เปิดแง้มไว้นิดหน่อย ไม่รอช้าสองขาของเธอก็หยุดลงตรงหน้าประตูห้องที่มีช่องเล็ก ๆ ตรงบานประตูที่เป็นกระจกใสสามารถมองเห็นภายในได้

และสิ่งที่เธอเห็นภายในห้องก็ทำให้เธอถึงกับเหงื่อแตกพลั่ก