ทันทีที่ก้าวขาเข้ามาในบ้าน สิ่งแรกที่ผมมองหา คือร่างของลูกสาวที่เป็นดั่งแก้วตาดวงใจ และอีกคน จะเป็นใครไปไม่ได้ นอกจากภรรยาสาวคนสวยของผมนั่นไง
มัชฌิมา กำลังตั้งอกตั้งใจ ทำอะไรสักอย่างอยู่ในครัว ผมไม่ได้สนใจ ว่าเธอกำลังทำอะไร และไม่รู้อีกว่า อะไรดนใจ ให้ผมรีบเดินเข้าไปใกล้ๆ ก่อนจะใช้วงแขนของตัวเอง กอดรัดร่างของเธอเอาไว้
'คิดถึง' ความรู้สึกของผมมันบอกแบบนี้ และนี่คือเหตุผล ที่ทำให้คนอย่างผมต้องรีบกลับบ้านทันทีที่สิ้นสุดเวลาทำงาน
ร่างเล็กในอ้อมกอดของผมชะงักเล็กน้อย เธอเอี้ยวหน้ามองมา แล้วผมก็ใช้ช่วงจังหวะนั้น หอมแก้มเธอเร็วๆไปสามทีรวด
"คิดถึงเมีย"
ผมรีบบอกความรู้สึกออกไป ก่อนที่จะโดนด่าเข้าให้ แต่ถึงอย่างนั้น ผมก็ยังโดนเธอมองค้อนผ่านทางสายตาเข้าให้อยู่ดี
"ทำไมอ่ะ จะหอมเมีย จูบเมียแค่นี้ไม่ได้หรอ ไปทำงาน เหนื่อยจะตาย ขอกำลังใจ เล็กๆน้อยๆจากเมียแค่นี้ไม่ได้เลยหรอ"
ผมรีบหุบยิ้ม และแกล้ง
