When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
ตึกตึก... “ฮึก...” ใบหน้าเล็กเดินออกมาจากใต้ตึกเก่าพร้อมกับปิดปากร้องไห้ด้วยความเสียใจกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น แต่แล้วเธอก็ต้องชะงักไปเมื่อเงยหน้าขึ้นไปเจอใครบางคนที่ยืนมองหน้าเธออยู่ “น้องวี” คนคนนั้นก็คือ...คินนั่นเอง พึ่บ มือเรียวรีบเอานิ้วขึ้นมาเช็ดน้ำตา “เป็นอะไร ร้องไห้ทำไมครับ” “...” วีก็ก้มหน้านิ่ง “บอกพี่ได้...” “ฮึก...” วีก็ส่ายหน้าตอบและก้มหน้างุดร้องไห้ไม่หยุด หมับ คินเดินเข้าไปจับไหล่เล็ก “น้องวี เกิดอะไรขึ้น” คนตัวสูงตอบ “...” ใบหน้าเล็กก็บิดเบี้ยวน้ำตาไหล “เราออกมาจากห้องไอ้ดินใช่ไหม” “...” ร่างบางก็ชะงักค่อย ๆ เงยหน้ามองคนตรงหน้า “เราไปทำอะไรที่ห้องไอ้ดิน แล้ว...” ว่าแล้ว สายตานิ่งก็ก้มลงมองสภาพของหญิงสาวที่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น พึ่บ เจ้าของใบหน้าหล่อจัดการถอดเสื้อคลุมที่ตัวเองใส่อยู่สวมใส่ให้อีกคน “มันทำอะไรเราใช่ไหม” คินถามขึ้น “...” วีเองก็เอาแ

