"บ้า!! ใครอยากกันเล่า! ท่านมันไร้ยางอาย!" นางโวยวายลั่นแต่ก็ยังไม่กล้าลืมตา
"ท่านก็รีบลุกขึ้นไปสวมเสื้อผ้าเสียที!"
ซูอวี่ยักไหล่อย่างไม่สะทกสะท้าน แถมเดินเปลือยเปล่าลงจากเตียงอย่างหน้าตาเฉย เขาหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาสวมอย่างลวก ๆ ในขณะที่ฮั่วเฉาซีที่ยังเอามือปิดตาอยู่ได้แต่ร้องกรี๊ดในใจ
"หากเจ้าอยากมอง อยากสัมผัส หรืออยากลูบไล้สิ่งใดของข้า.. ข้ายินดีให้เจ้าทำทั้งนั้น จะทำก่อนออกไปข้างนอกก็ได้ ข้ามีเวลามากพอ"
"ท่าน!! พูดอะไรหื่นกามเช่นนี้!!" เฉาซีโวยวายหนักกว่าเดิม ตัวสั่นระริกด้วยความอายจนไม่กล้าขยับไปไหน
แต่ชายหนุ่มกลับหัวเราะลั่น ก่อนจะจัดแจงเสื้อผ้าอย่างอารมณ์ดี พอแต่งตัวเสร็จก็คว้าชุดของนางมาวางไว้บนเตียง
สองเท้าก้าวเข้ามาหาเธอโดยไม่ทันตั้งตัว มือหนาดึงมือที่ปิดตาออก เขากดข้อมือเธอไว้เหนือศีรษะโดยที่สองตานั้นสบกัน
ผ้าที่คลุมกายหลุดร่วงลง เผยให้เห็นเนินอกขาวละมุนแบบหมิ่นเหม่ ซูอวี่ก
