Chapter 10
กึด!
“โอ๊ย! ณิเจ็บ~” ณิชาจิกเล็บลงบนท่อนแขนแกร่ง ริมฝีปากบางเม้มหากันแน่นจนห้อเลือด เมื่อแก่นกายใหญ่ดันปลายหัวมนผลุบเข้าช่องทางรักอีกครั้ง
“อย่าร้อง” ไรเฟิลกดแช่ปลายหัวหยักให้ช่องทางรักปรับสภาพ เขาโน้มตัวจูบซับน้ำตาที่ไหลพรากลงมาอาบแก้มอย่างอ่อนโยน
พอเห็นเธอร้องไห้ก็สงสารใจอ่อนยวบ ครั้นจะค้างไว้แบบนี้เขาก็ทำไม่ได้ ถ้าเขาไม่ทำรักกับเธอวันนี้ เขาก็ต้องทำรักกับเธอวันอื่นอยู่ดี สู้ทำให้เธอคุ้นชินกับขนาดของเขาดีกว่า จากเจ็บจะกลายเป็นเสียวไปเอง
“ไม่ทำแล้วได้ไหม ณิเจ็บ ณิไม่ไหว” ณิชาอ้อนเขาน้ำตาคลอ เธอผงกศีรษะดูกลางกายที่กำลังผสานเป็นหนึ่งเดียว จากนั้นมือเล็กก็ดันหน้าท้องแกร่งหวังจะให้ปลายหัวหยักหลุดออก แต่สะโพกสอบกลับดันแก่นกายผลุบเข้าร่องคับแคบไปครึ่งลำ ปึก!
“อ๊ะ! โอ๊ย...” คนตัวเล็กกัดฟันแน่นด้วยความเจ็บปวด เมื่อเยื่ออ่อนฉีกขาดสะบั้น อีกทั้งลำแกร่งที่ใหญ่เกินขนาดทำให้เธอยิ่งเจ
