ตอนที่พัตเตอร์ลงเข็มแรเงาขนนก ขั้นตอนนี้โคตรเจ็บเลย เหมือนว่าเอาเข็มหลายๆ อันมาขุดเนื้อของเธอให้หลุด
“พักก่อนเนอะเจ๊” พัตเตอร์เมื่อเห็นแฟนสาวของไรเฟิลร้องไห้งอแง พัตเตอร์ก็หยุดมือสักไปก่อน เพื่อให้ณิชาหยุดพักความเจ็บ
“เจ็บไหม” ไรเฟิลเช็ดน้ำตาให้แฟนสาว เมื่อน้ำตาของเธอพรั่งพรูออกมาไม่ขาดสาย ที่ร้องไม่ใช่ว่าโกรธเขาจนร้องไห้หรอก แต่เธอคงเจ็บมากกว่า
“เจ็บสิบี๋ เจ็บตัวไม่เท่าไร แล้วยังโดนบี๋ดุอีก” ณิชาร้องไห้กระซิกออกมาไม่หยุด
“โอ๋ๆ ขอโทษที่ดุ เดี๋ยวกลับคอนโดให้ตีคืนเลย ไม่ร้องนะ จะเสร็จแล้ว” ไรเฟิลง้องอนแฟนสาวที่ร้องไห้ราวกับเด็กน้อย
“เจ๊ณิ ถ้าไม่ไหวค่อยมาทำต่อวันอื่นก็ได้” พัตเตอร์เอ่ยบอกณิชา
“ฮึก~ ไหวๆ จ้า ทำต่อเลย” ณิชาหยุดร้องทันที ทั้งที่เมื่อกี้ยังร้องไห้งอแงกับไรเฟิลอย่างหนัก เธอทำราวกับว่าสั่งน้ำตาได้อัตโนมัติ
เมื่อพัตเตอร์เริ่มสักให้ณิชาต่อ ไรเฟิลก็นั่งเช็ดน้ำตาให้แฟนสาวอยู่แบ
