Chapter 20
หนึ่งอาทิตย์ต่อมา...
เมื่อขับรถมาถึงกรุงเทพ ณิชาก็ขับเลยมาที่บริษัท RM CAR โดยที่เธอยังไม่ได้แวะเข้าคอนโด ตอนนี้เธอรู้สึกคิดถึงแฟนหนุ่มมากๆ ตลอดหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมาได้แต่โทรคุยกัน เขาไม่ได้ตามเธอกลับบ้านต่างจังหวัด เขาบอกกับเธอว่ายังจัดการงานบางอย่างไม่เสร็จ แต่เธอก็ไม่ได้งอนหรือนอยด์เขาหรอกนะ เธอเข้าใจว่างานเขานั้นยุ่งมาก
ณิชาเปิดประตูลงจากรถ มือหนึ่งหิ้วของฝาก ส่วนมืออีกข้างถือกระเป๋า จากนั้นก็เดินก้าวฉับๆ เข้าตึกสูงระฟ้าบริษัทยานยนต์
ใบหน้าสะสวยยิ้มกว้าง เมื่อเห็นคนตัวสูงสวมชุดสูทหล่อเนี้ยบยืนอยู่หน้าเคาน์เตอร์ ซึ่งคนตัวสูงก็ไม่ต่างกัน พอเขาเห็นคนตัวเล็กก้าวเข้ามาในตัวอาคาร เขารีบเดินเข้าไปโอบกอดแฟนสาวไว้แน่นด้วยความคิดถึงอย่างหนัก
“อื้อ! ปล่อยก่อนบี๋” ณิชาดิ้นในอ้อมแขนแกร่งเบาๆ เมื่อรู้สึกว่ามีสายตาหลายคู่มองมาที่เธอและเขาอย่างสนใจ แต่คนตัวสูงกลับไม่ได้สนใจใครทั้งนั้
