Chapter 26
สามปีต่อมา...
“เย่ๆ ลุงพอร์ชมาแล้ว” เด็กหญิงอิงดาววิ่งดุ๊กดิ๊กเข้าไปโอบกอดร่างสูงที่กำลังเดินเข้ามาในบ้านชั้นเดี่ยวด้วยความดีใจ ณิชาย้ายมาอยู่บ้านหลังนี้ตั้งแต่ลูกแฝดของเธออายุได้สองขวบแล้ว
ซึ่งคุณตาและคุณยายก็แวะเวียนมาหาหลานๆ ทุกวัน ส่วนคิมหันต์ก็เดินทางมาหาเธอและหลานของเขาอยู่บ่อยๆ เช่นกัน
“คนสวยของลุง...” พอร์ชหอมแก้มนุ่มนิ่มด้วยความรักความเอ็นดูหลานสาวตัวน้อย ตอนนี้เขาได้ขยายธุรกิจโชว์รูมมาเปิดสาขาที่เชียงใหม่ พอร์ชแวะมาหาเจ้าสองแฝดทุกเย็น จนมันเหมือนเป็นกิจวัตรประจำวันของเขาไปแล้ว และยิ่งลูกสาวตัวน้อยของณิชามารอเขาแบบนี้ เขายิ่งหลงเจ้าสองแฝดมากขึ้นทุกวัน
“ลุงพอร์ชขา~ น้องดาวคิดถึงลุงพอร์ชที่สุดเลยค่ะ” เด็กหญิงอิงดาวในวัยย่างสามขวบพูดเจื้อยแจ้วเอาใจคุณลุงพอร์ช
“สวัสดีครับลุงพอร์ช...” เด็กชายแผ่นดินยกมือไหว้พอร์ช แล้วเข้าไปโอบกอดรอบคอพอร์ชไว้ด้วยความคิดถึงไม่ต่างจากแ
