“ขออภัยที่ข้ามาเร็วกว่ากำหนดกว่าวันเวลานัดพบของพวกเรา ข้าเอาของบางอย่างมาฝากเจ้าจึงเดินทางด้วยตัวเองจะเหมาะกว่า หวังให้เจ้ารับน้ำใจจากข้าด้วย” โยวหวังเหล่ยซื่อจื่อผายมือไปทางด้านเกวียนวัวที่บรรทุกของมาจนเต็ม กับบนรถม้าที่ยังมีของบางส่วนทำให้นางกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ
‘ของอันใดกันเยอะแยะ’ นางคิดในใจแล้วส่งยิ้มประดักประเดิด เหมือนรู้สึกถึงความยุ่งยากใจกำลังจะเกิดหลังจากนี้ ยิ่งเมื่อหันไปพบกับบุรุษอีกผู้ที่ยืนไม่ห่างจากนางราวกับต้องการแสดงความเป็นเจ้าของทั้งกลิ่นไอไหน้ำส้มที่ฉุนออกมานั้นทำให้รู้ว่าบุรุษด้านข้างของนางนี้กำลังหึงแล้ว
‘นี่ข้าไม่ได้ปลดล็อกสกิลคนสวยหรอกใช่หรือไม่?’
[โย่ว...ท่านไม่ได้ปลดล็อกสกิลสาวงามเพราะไม่มีในระบบ] เมี้ยว!!!
เพียงคิดในใจหน้าจอโฮโลแกรมก็แจ้งเตือนเข้ามาราวกับอ่านใจนางออก ทำให้รู้สึกล่วงละเมิดความเป็นส่วนตัวของนางมากไปแล้ว แล้วแอบกดปิดมันทันที เพราะเสียงแมวผู
