สองบุรุษหนุ่มนั่งประจันหน้า ส่งสายตาอย่างกับต้องการจะกินเลือดกินเนื้อกันจนทำให้ไห่มี่เฟิ่งกลอกตามองบนกับสองคนนี้จริง ๆ นางยกน้ำชากับขนมเปี๊ยะที่ซื้อมาจากระบบร้านค้านำมาเคียงคู่กับน้ำชา แล้วยกมาวางเบื้องหน้าของทั้งสองคน
“เชิญท่านโยวหวังเหล่ยเจ้าค่ะ” นางรินชาให้ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม แต่ทำให้อีกคนไหน้ำส้มแตกหึ่งอย่างไม่พอใจ จนท่านแม่ทัพหันกลับมามองภรรยาตัวเองอย่างรอคอยหวังให้นางเอาใจบ้าง แต่ทว่านางกลับพูดคุยกับซื่อจื่อโดยไม่เห็นหัวเขาเลยด้วยซ้ำ
หึ...น่าเจ็บใจนัก!
“ท่านมาที่นี่แค่เรื่องนำของมาให้ข้าอย่างเดียวหรือท่านมีเรื่องอื่นด้วยเจ้าคะ” ไห่มี่เฟิ่งคาดเดาคงไม่เพราะแค่เรื่องอยากเอาของตกแต่งเรือนมาให้นาง เพราะเห็นว่านางเป็นสตรีสองแม่ลูกที่ไม่มีที่พึ่ง ทั้งทำงานเลี้ยงตัวเองก็ลำบากหรอกนะ เพราะวันพรุ่งนี้นางก็จะเก็บผักไปขายแล้ว ผักของนางล้วนต้นอวบอ้วน เนื้อแน่นหนาหากขายให้เหลาอาหารยิ่งเพิ่มรสชา
