ชาวบ้านพวกนี้มีน้ำใจยิ่งนัก นางเพียงช่วยเล็กน้อยแต่เขาต่างตอบแทนนางทุกวันราวกับนางได้ช่วยให้ชีวิตพวกเขาอย่างนั้น
“ภรรยาเจ้านี่เก่งกาจเสียจริง หากเจ้าปล่อยหลุดมือก็โง่เง่าเต็มทีแล้ว ฮ่า ฮ่า ฮ่า” ผู้เฒ่าอี๋ว์เฉียนหัวเราะอย่างเริงร่า
“ข้าย่อมไม่ปล่อยให้นางหลุดมือไปแน่นอนขอรับ” เฉินเฟยอี้มีหรือจะปล่อยภรรยาให้หลุดมือไป วันนี้เขาต้องนอนกับภรรยาให้จงได้ และกำลังคิดว่าจะจัดการเจ้าบุตรชายตัวแสบอย่างไรดี
“ท่านแม่ขอรับ...ท่านแม่ขอรับ มีจดหมายขอรับ” เฟยหยวนที่เห็นลุงกู้มายืนหน้าบ้านจึงวิ่งเข้าไปถาม แล้วก็ได้จดหมายมาให้ท่านแม่
ไห่มี่เฟิ่งขมวดคิ้วแล้วรับจดหมายในมือของลูกชาย นางแกะอ่านทันทีแล้วก็พบว่ากังเก่อและเสี่ยวห่าวของนางเขียนจดหมายมาหา น้ำตาของคนที่เลี้ยงพวกเขามากับมือถึงขนาดหลั่งลงมา นางเอามือป้องปากแล้วก็หลบไปอ่านในห้อง
เฉินเฟยอี้มองภาพนั้นแล้วก็รีบลุกขึ้นทันที เขาไม่รู้ว่าผู้ใดส่งจดหมายม
