สองปี จากที่กังเก่อและเสี่ยวห่าวไปศึกษายังสำนักศึกษาในเมืองหลวงก็ได้เวลากลับมา ไห่มี่เฟิ่งที่เฝ้ารอลูก ๆ ของนางกลับมาพร้อมหน้าก็รู้สึกตื่นเต้น
ยามนี้นางต่อเติมเรือนให้ใหญ่ขึ้นอีก แบ่งสัดส่วนให้เหล่าลูก ๆ ได้อยู่ส่วนหน้า ส่วนนางและท่านพี่อยู่ในส่วนหลังริมลำธารเพราะนางชอบ สวนผักในบ้านจึงเป็นอันต้องยกเลิก เปลี่ยนเป็นพื้นที่ส่วนกลางสำหรับทำกิจกรรมกันแทน แต่ต่อให้ต่อเติมเรือนให้กว้างขวางเพียงใด แต่ทว่าสองแฝดพี่น้องก็ยังไม่ยอมแยกห้องนอน โดยเฟยหยวนให้เหตุผลว่าไม่สะดวกใจจะปรึกษาท่านพี่หากนอนแยกห้อง
กุบกับ กุบกับ กุบกับ
เสียงรถม้าวิ่งตรงมายังหน้าบ้านไห่มี่เฟิ่งแล้วก็หยุดลง ร่างของกังเก่อเดินออกมาก่อนพร้อมส่งยิ้มหวานให้กับยู่ถิงและท่านป้า ตามด้วยเสี่ยวห่าวที่เดินลงมาด้วยท่าทางสุขุม แต่ดวงตาเป็นประกายเมื่อพบหน้านายหญิง ราวกับพบหน้ามารดาอีกครั้ง ส่วนเสี่ยวซิ่วเองก็เช่นเดียวกัน นางเดินลงมาพร้อมน้ำ
