เมื่อได้ฟังคำปฏิเสธภายในใจของเฉินเฟยอี้ก็รู้สึกหนักอึ้ง ‘เขาจำได้ขนาดนี้แล้วนะ นางยังไม่ใจอ่อนหรือเขาต้องทำอย่างไร’
“ไม่ใช่เจ้าก็รักข้ามากหรอกหรือ” เขาเลิกคิ้วถาม
“ต่อให้รักมากหรือไม่รัก หากท่านจำเรื่องราวระหว่างเราไม่ได้แล้วจะมีประโยชน์อะไร ท่านลืมแล้วเหรอเจอข้าครั้งแรก ท่านรู้สึกเช่นไร”
นางจำดวงตาว่างเปล่าที่เขามองมาหานางได้เป็นอย่างดี ดวงตาที่เหมือนคนแปลกหน้า ดวงตาที่เหมือนไม่รู้จักกัน ดวงตาที่เหมือนไม่ใช่คนรักกัน หากเขาเป็นแบบนั้นนางจะวางใจกลับไปคืนดีได้อย่างไร หากวันหนึ่งเขาจำไม่ได้ลืมนางขึ้นมาอีก แล้วกล่าวหาว่านางเป็นสตรีชั่วช้าหลอกล่อเขานางจะทำอย่างไร
“ข้า...ข้าขอโทษตอนนั้นมัน...”
“เอาล่ะ เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องจะรีบร้อน ทั้งหมดขึ้นอยู่กับตัวท่านเพียงคนเดียว หากท่านจดจำเรื่องของเราไม่ได้ เราสองคนจะต่างอะไรกับคนแปลกหน้าที่ไม่รู้จักกัน หากท่านจดจำเรื่องของเราได้ วันหน้าจะสานสั
