“มาได้ยังไง!!!”
เสียงเด็กแสบประกาศกร้าวพร้อมทั้งชี้หน้าไปทางด้านนั้นสร้างเสียงหัวเราะให้กับผู้เฒ่าอี๋ว์เฉียนเป็น
อย่างยิ่ง ไม่คิดว่าเห็นตัวเล็ก ๆ จะเอาเรื่องใช้ได้เลยทีเดียว แบบนี้ก็น่าสนุกดีไม่น้อย
“ลูกรักอย่าเสียมารยาทสิ” ไห่มี่เฟิ่งเอาผ้าเช็ดหน้าไปเช็ดให้กับเฟยหยุนที่บัดนี้หน้าตาดูไม่ได้มีแต่เศษข้าวเต็มไปหมด
“เอาล่ะ แม่จะตักให้ใหม่” ไห่มี่เฟิ่งพยักหน้าให้อาถงเดินตามเข้าไปในครัว แน่นอนว่านางไม่ยกอาหารไปให้คนอย่างเขาเป็นแน่
ไม่นานักข้าวต้มถ้วยใหญ่ ๆ ก็ถูกยกมาให้กับกลุ่มบุรุษอีกโต๊ะที่ไม่ได้ร่วมโต๊ะเดียวกันนาง แต่เมื่อเอาถ้วยไปให้เฟยหยวนและเฟยหยุนใหม่กลับโดนบุตรชายค้อนเข้าให้
“เป็นไปอะไรลูกรักของแม่” นางลูบหัวเบา ๆ อย่างเอ็นดูไม่นึกว่าเด็กวัยนี้จะงอนเก่งแล้ว
“ท่านแม่เอาข้าวของท่านแม่ให้เขาทำไมข้าไม่ชอบเขา” คนที่ไม่ได้เป็นศัตรูกันมาก่อนสะดุ้งทันที เพราะเขายังไม่ได้ทำอะไรให้เจ้าแฝ
