ตำหนักอ๋องฮูโต๋จี้ชวน...
ร่างของบุรุษหนุ่มที่ทรมานจากพิษมาหลายเดือน สารพัดยาก็เอาไม่ลงแต่ทว่าร่างกายของเขาแข็งแรงนัก ยืนหยัดอยู่ได้จนถึงทุกวันนี้ แม้ว่าจะละเมอเพ้อเอาแต่หาลูกและเมียแต่ก็ไม่ได้ฟื้นคืนสติได้เลยสักนิดเดียวทำเอาอ๋องฮูโต๋เจ็บปวดหัวใจ
‘หากเขาสืบก่อนสักนิดจะไม่เป็นเช่นนี้’ เรื่องนี้โทษผู้ใดไม่ได้ นอกจากเป็นเขาเองที่มองเป้าหมายจากสตรีพเนจรผู้นั้นไม่ออก ในใจครุ่นคิดว่านางตั้งใจให้เข่นฆ่าบุตรชายตัวเองหรือไม่
“หมอหลวงเป็นอย่างไร” เสียงคำรามขึ้นอีกครั้งก็ทำให้หมอหลวงเฒ่าสะดุ้งหนึ่งครั้ง วันนี้เขาไปเชิญผู้เฒ่าหมอเทวดามาจากบนเขา หมายใจทำให้เขารอดพ้นจากความกดดันจากท่านอ๋องฮูโต๋ไปได้ แต่ท่านผู้เฒ่าตรวจแล้วก็ยังนิ่งสงบไม่กล่าวสิ่งใดออกมา หากขืนชักช้าไปกว่านี้เห็นทีว่าชะตาเขาจะขาดสิ้นลงตรงนี้แล้ว
“ท่าน!!”
“ไม่เป็นอันใดแล้ว เห้อ” ผู้เฒ่าหมอเทวดากล่าวออกมา เขาไม่เคยสั่งสอนให้ลูกศิษย์ข
