มารดากังเก่อเห็นสตรีผู้นั้นหลบไปแล้วให้สามีใบหน้าโหดเหี้ยมผู้นี้จัดการแทนก็รู้สึกเกรงด้วยอำนาจ ยิ่งรับรู้ว่าบุรุษผู้นี้เป็นถึงแม่ทัพก็ยิ่งเริ่มหวั่นกลัวเล็ก ๆ ขณะที่คิดว่าจะเอาเช่นไรดีอยู่นั้น เจ้าเด็กดื้อบุตรชายของนางก็ดันคุกเข่าลงตรงหน้าบุรุษผู้นี้
“ท่านแม่ทัพ อย่าทำร้ายท่านแม่ข้าเลยขอรับ ข้าโกหกท่านแม่เอง ข้าผิดไปแล้วคราวหน้าจะไม่ทำอีก” เด็กชายกังเก่อหวาดกลัวความผิดจึงรีบสารภาพออกมาก่อนที่เรื่องราวจะเลยเถิด
เด็กชายรู้มาว่าคนเป็นแม่ทัพสั่งลงโทษใครก็ได้ หากท่านแม่เขาโดนลงโทษเพราะเขาท่านพ่อต้องไม่เอาเขาไว้แน่ เขาไม่อยากโดนเฆี่ยนตีอีกแล้ว
เสียงร้องไห้จากเด็กชายตัวอ้วนกว่าคนอื่นช่างมองดูน่าสงสารยิ่งนัก แต่แม่ทัพเฉินเฟยอี้ก็ยังคิดอยากสั่งสอนบุตรชายแทนแม่ไม่เอาไหนเช่นนี้อยู่เล็กน้อย จึงเชิดหน้าขึ้นอย่างถือดี แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเข้มราวกับต้องการตัดสินคดี
“เจ้ารู้ความผิดหรือไม่” วาจาห้วนก
