ในขณะที่พ่อกับแม่นอนอยู่ในห้อง ยู่ถิงน้อยก็เอาแต่ตามติดพี่อาถงของนางแจ จนเหม่ยเหรินอดอมยิ้มไม่ได้ ‘คุณหนูของนางร้ายกาจจะตายไป’
“พี่อาถง ท่านต่อสู้เป็นหรือไม่”
“เป็นขอรับคุณหนู” อาถงช่วยเหม่ยเหรินรื้อแปลงผัก ส่วนจิ้นเหอกับหูซื่อ ช่วยกันขนหญ้าไปทิ้งริมรั้ว ทั้งสามคนแม้ว่าจะเพิ่งมาเป็นบ่าววันแรก แต่รับใช้ท่านแม่ทัพเฉินมานานแล้ว งานพวกนี้เขาก็เคยทำมาก่อนยามอยู่ในกองทัพ
“พี่อาถงสอนถิงถิง หน่อยได้หรือไม่” เด็กน้อยไปนั่งยอง ๆ ข้าพี่อาถงแล้วก็เอาแต่เจาะแจะไม่หยุด จนอาถงอ่อนใจ
“ต้องขออนุญาตท่านแม่ทัพกับฮูหยินก่อนขอรับ” อาถงในวัย 16 หนาวยิ้มตอบกับคุณหนูยู่ถิงน้อย
เขาเข้ากองทัพตั้งแต่อายุ 12 หนาวเพราะบ้านเขาตายเพราะสงคราม ดีที่ท่านแม่ทัพเข้าไปเป็นนายกองดึงเขาขึ้นมาช่วยทำงาน ทำให้เขามีหน้ามีตามากขึ้น ตลอดสองหนาวที่ผ่านมาเขาย่อมรบเคียงบ่าเคียงไหล่กับท่านแม่ทัพมาตลอด จากนายกองจนมีผลงานสร้างชื่
