“ข้าชาตินี้จะแต่งภรรยาเดียว ไม่คิดมีอนุหรือเมียรองอะไรทั้งนั้น หากท่านอยากให้ข้ารับเช่นนั้นถามภรรยาข้าเถิด...นางยอมหรือไม่ ต่อให้นางยอมข้าก็ไม่ยินยอม” เขาย่อมยกเรื่องในบ้านให้เป็นเรื่องภรรยาตัดสินใจ เขามีหน้าที่ทำงานหาเงินเพื่อมาเลี้ยงดูนางเท่านั้น
‘แหม...เจ้าพระเอกนี่พูดได้ถูกใจนางร้ายเช่นข้าเสียจริง’
“เช่นนั้นเป็นเจ้าอาเฟิ่ง...เจ้าให้อาอี้รับหลันฮวาอีกคนได้หรือไม่” เผิงเสี่ยวหร่านสุดทางจริง ๆ นางคิดว่าแต่งเข้ามาก่อน อย่างไรก็หาทางเขี่ยไห่มี่เฟิ่งออกไปได้ไม่ยากเย็น ยิ่งคิดถึงสินเดิมของหลันฮวา ความมั่งคั่งของตระกูลเฉินก็มากขึ้นยิ่งกว่าพยัคฆ์ติดปีกเสียอีก
“เหอะ...มาถามเมียอย่างข้างั้นเหรอ...เมียรองงั้นเหรอ...ข้าไม่รับหรอก ถ้าคุณหนูซูอยากมารองมือรองเท้าเหมือนที่ท่านเคยทำกับข้า...เช่นนั้นข้าจะสงเคราะห์ให้ บ้านข้ายังขาดบ่าวล้างส้วม หากคุณหนูซูผู้ยิ่งใหญ่ต้องการ เช่นนั้นข้าจะฝืนใจสักหน่อยก
