เมื่อสองบ้านทั้งบ้านท่านแม่ทัพเฉินและบ้านบิดาของแม่ทัพเงียบเสียง ซูหลันฮวาจึงเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นมาบ้าง
“ขออภัยที่บ้านข้าตอนรับท่านแม่ทัพไม่ดี ทำอาหารได้แย่แล้ว หากวันหน้ามีโอกาสข้าหวังจะได้ชิมอาหารฝีมือฮูหยินแม่ทัพเฉินสักครั้ง” ซูหลันฮวากล่าวด้วยไมตรี แต่ก็ไม่ชอบเด็กนั่นที่เป็นลูกติดของนางนัก ปากดีตั้งแต่เด็กเช่นนี้ เรื่องที่กล่าวว่ารับบุตรบุญธรรมมา หรือว่าเด็กคนนี้จะเป็นลูกนางจริง ๆ แล้วมาย้อมแมวแต่งงานกับท่านแม่ทัพ เรื่องนี้นางต้องหยิบยกมาพูดแล้ว
“ขออภัยที่ลูกสาวข้าไม่รู้ความนางยังเด็กนัก อาหารวันนี้ย่อมรสชาติดีแล้ว ฝีมือข้าเพียงปลายแถวจะเทียบชั้นพ่อครัวอาหารเหลาได้เช่นไรเจ้าคะ” แม้ว่าจะเป็นฮูหยินแม่ทัพ แต่สมัยนี้ชอบให้สตรีอ่อนน้อมถ่อมตน นางจึงต้องตามน้ำสักนิดก็แล้วกัน แม้ในใจอยากอวยยศเชฟกระทะเหล็กให้ตัวเองก็ตามที
แต่อาหารพวกนี้ไม่จืดไป ก็มันจนเลี่ยนไป ของทอดก็อมน้ำมัน นางสงสัยนักว่าอา
