ซื่อจื่อที่เห็นเฉินเฟยอี้ยืนคุยกับไห่มี่เฟิ่งที่หน้าต่าง เขาก็รีบลากตัวมานอนทันที หากจะลำบากต้องลำบากด้วยกันถึงจะถูก อีกอย่างก็อยากเป็นก้างไม่ให้ทั้งคู่มีเวลาอยู่ด้วยกันนัก หรือเขาต้องหาเรื่องส่งแม่ทัพเฉินไปออกรบอีกสักศึกสองศึกดีนะ
“ชื่อจื่อ...ท่านปล่อยข้านะ”
“ไม่ปล่อย เจ้าจะหนีพวกข้าไปได้เช่นไร ในเมื่อในสนามรบนอนอย่างเท่าเทียม เช่นนั้นก็นอนด้วยกันเถิด”
โยวหวังเหล่ยจับแม่ทัพเฉินยัดเข้าห้องของตัวเองแล้วก็นอนเบียดกันสองคน ทั้งที่มีตั้งสามห้องก็ตาม จนฉางชุนส่ายหน้าให้กับผู้เป็นนาย
เช้าตรู่เสียงไก่ป่าขันปลุกให้ไห่มี่เฟิ่งตื่นขึ้น นางปลุกลูกสาว แล้วก็ไปเตรียมอาหารให้มากหน่อยเพราะว่าไปกันหลายคน ทั้งนางอยากพาเหม่ยเหรินไปซื้อเสื้อผ้าดี ๆ ใส่อีกด้วย
เมื่อฟ้าสาง คนขับรถม้ากับขับเกวียนวัว ถูกสั่งให้เฝ้าบ้านและจัดการงานหนัก ๆ ที่ต้องใช้แรงรออยู่ที่นี่ เพราะนางเป็นห่วงบ้านทั้งรั้วยังไม่แน่นหนา
