"เอวา มึงไม่คิดจะพูดอะไรหน่อยเหรอวะ มึงโวยวายได้เลยนะเว้ย โวยวายให้อีมีนมันหูแตกไปเลยก็ได้ แต่อย่าเงียบแบบนี้ กูสองคนใจคอไม่ดี" เอฟพูดขณะขับรถพลางเหลือบสายตามองเพื่อนผ่านกระจกมองหลังเป็นระยะ
"จอดรถ"
"จอดทำไม?" มีนหันไปถามด้วยความแปลกใจ
"กูบอกให้จอดรถอีเอฟ!!"
"เออๆ กูจอดแล้ว มึงใจเย็นๆ นะเว้ย อย่าพึ่งโดดลงไปนะ"
"อีเอฟ!!" มีนตวาดลั่นที่เพื่อนทำเหมือนชี้โพรงให้กระรอก
"เอวา! มึงจะไปไหน" มีนตะโกนถาม จู่ๆ เอวาก็ผลุนผลันลงจากรถแล้ววิ่งไปตรงที่เป็นหุบเขาสูงชันข้างทาง มีนกับเอฟรีบเปิดประตูวิ่งตามลงไป
"เอวามึงอย่าคิดสั้นโดดภูเขาตายไม่ได้นะเว้ย"
"อีเชี้ยเอฟ มึงก็ขยันชี้โพรงให้มันจริงๆ"
"กรี๊ดดดดดดดดดด!!!"
"ไอ้คนใจร้าย หลอกให้รอมาเป็นปี แต่กลับแอบมีลูกมีเมียอยู่ที่นี่ ไอ้คนหลอกลวง ไอ้ผู้ชายตอแหล" เอวาตะโกนสุดเสียง เสียงสะท้อนดังไปทั่วหุบเขานั้น
"ฮือๆๆ ทำไมถึงใจร้ายแบบนี้" สองมือกำแน่นข้างลำ
