"ขอบคุณนะที่อดทนและสู้จนมาถึงวันนี้ น้องเป็นหม่าม๊าที่เก่งมากเลยรู้ไหม"
"เฮียก็เป็นปะป๊าที่เก่งมากเหมือนกัน ขอบคุณนะที่อยู่ข้างๆ น้องไม่ไปไหน"
ทุกครั้งที่หลับก็จะมีเขาคอยจับมือจนเธอหลับ พอเธอลืมตาตื่นก็จะเห็นเขาเป็นคนแรกและยังคงจับมือของเธอไว้ ทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นหัวใจทุกครั้งที่ลืมตาตื่น
ตลอดระยะเวลาสองเดือนที่เธอต้องนอนโรงพยาบาล เขาคือคนที่ดูแลเธอ ทำทุกอย่างให้เธอตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงเลยก็ว่าได้ โดยมีพ่อแม่ ป๊า ม๊า ที่อยู่ข้างๆ เป็นกำลังใจ ทุกคนเหนื่อยที่ต้องไปมาระหว่างบ้านกับโรงพยาบาล รวมถึงพี่ น้อง หลาน เพื่อนๆ ทั้งของเขาและเธอ ที่ต่างเดินทางมาให้กำลังใจเธอแทบทุกอาทิตย์ ถ้าไม่ติดว่าต้องทำงานหรือเรียน คงจะปักหลักอยู่โรงพยาบาลกันเป็นแน่ ส่วนงานของเดลที่ไร่กับโรงงานตอนนี้ต้องให้ธนรัช กับจันทภาดูแลไปพลางๆ โดยมีเซน ธิว ธนานพ แพรพิไล ลุงอิน คอยช่วยอย่างเต็มที่
"เฮลโลคุณแม่" เสียงแหลมๆ ของ
