“พี่ไม่เจ็บหรอก ขอบใจมากที่ห่วงพี่” ดวงตาคู่คมเปล่งประกายวาวหวาน ทอดเสียงอ่อน
ณิชชาหน้าร้อนผ่าวสบตาคู่นั้นอย่างเขินอาย ปลายนิ้วน้อยถูกริมฝีปากอุ่นร้อนแตะจูบทีละนิ้ว ทั้งอ่อนหวานและวาบหวามใจในคราเดียวกัน หัวใจสาวเต้นตึกตักแทบไม่เป็นจังหวะ บางคราก็คล้ายจะหยุดเต้นเมื่อริมฝีปากกดหนักตรงกลางอุ้งมือ ยามสานสบสายตาคมหวานก็ละม้ายจะอ่อนระทวยละลายไปกับเปลวเพลิงที่เขาส่งมาโอบล้อมร่างกายของเธอ ร่างหนาเบียดชิดเข้าหาเมื่อไหร่ไม่รู้ พอรู้สึกตัวอีกทีเขาก็กอดเธอไว้แนบอก พร้อมกับกดจุมพิตแผ่วเบาตรงหน้าผากมน มือน้อยถูกกุมมาวางไว้บนหน้าอกด้านซ้ายของเขา รับรู้เสียงเต้นของหัวใจชายที่แรงรัวไม่ต่างกัน อ้อมกอดของเขามันช่างอ่อนโยน และมั่นคงนัก ณิชชารู้สึกอบอุ่นจนเผลอวบร่างแนบชิดกายแกร่ง ปลายนิ้วเรียวช้อนคางมนให้เงยขึ้นสบตา ก่อนจะแนบริมฝีปากเข้าหามอบจุมพิตละมุนละไมจนหญิงสาวล่องลอยไปในความหวามไหวที่เขาร่ายมนตราให้เธอเ
