ตึก! ตึก!
ขณะช่วงเช้าวันใหม่หญิงสาวตื่นลืมตาขึ้นก่อน รีบเก็บสัมภาระและคว้าชุดตัวเมื่อคืนมาใส่ลวกๆ ไม่คิดแม้แต่จะเอ่ยลาคำใดกับคนนอนหลับ จนออกมาถึงหน้าบันไดบ้านมีสัตว์ร้ายทำหน้าตาราวเจ้าของนั่งเฝ้าอยู่
"เจได...คิดถึงจังเลย" รอยยิ้มหวานเผยกว้าง รีบยื่นมือไปลูบขนเสือขาว แล้วย่อตัวลงสำรวจแววตาของมัน
"จำฉันได้อยู่ไหมเนี้ย นามิไง..นามิที่เจไดเล่นด้วยวันนั้นเลย" แต่เธอต้องรีบทำเวลาก่อนที่มารดาจะลงไปเปิดประตูบ้าน
เลยจำเป็นต้องหยุดการทักทายมันไว้ชั่วคราว ดีดตัวลุกขึ้นยืนแล้วล้วงเอากุญแจ
"....." สัตว์ร้ายสี่ขากลับเดินนำหน้า ท่าทางสง่างามแม้แต่บอดี้การ์ดยังไม่เข้าใกล้ แต่ทว่ามันกลับส่งสัญญาณบางอย่าง ให้หญิงสาวต้องเดินตาม
"มีอะไรเหรอเจได อยากไปบ้านฉันด้วยเหรอ แม่ของฉันจะหัวใจวายเอานะ" ถ้ามันเป็นสัตว์ตัวเล็กกว่า เธออาจจะขโมยเขาขึ้นรถไปด้วย
"....." เสือขาวเพ่งแววตาสีฟ้าเข้มจ้องไปที่ท้ายรถ ม
