ร่างหนาขยับลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะขยับเข้าไปหาร่างที่นอนอยู่อีกฝั่ง วาดแขนรั้งร่างงามมากอดไว้แนบแน่น ซบใบหน้าบนซอกคอหอมกรุ่น ฝังจมูกดอมดมกลิ่นหอมอันแสนชื่นใจนั้นแรงๆ เขาถอนหายใจยาวเมื่อหนีไม่พ้นความต้องการของตัวเอง มันแสนทรมานยามไม่ได้กอดร่างนุ่มหอมของเธอ ร่างกายของเขาคล้ายกับคุ้นชินกับการมีเธอในอ้อมแขนทุกค่ำคืน พอไม่ได้นอนกอดเขากลับนอนไม่หลับเสียได้ หลี่เจิ้งกดปลายจมูกบนแก้มนวล กระซิบบอกเธอเสียงนุ่มว่า
“ขอกอดหน่อยนะหลินหลิน ฉันนอนไม่หลับ” วงแขนแข็งแรงกระชับแน่นขึ้นอีกนิด
หลินหลินน้ำตาแทบหยด สัมผัสของเขา อ้อมกอดของเขาทำให้ใจของเธออ่อนยวบลงสิ้นแรงต่อต้าน ใจเจ้ากรรมมันโง่งมจมปลักกับความรักที่ไม่มีวันได้คืน เธอรู้ว่าเขาไม่ได้รักเธอ แต่เขาติดใจร่างกายและความสาวของเธอ ที่ตอบสนองความต้องการทางกายของผู้ชายวัยฉกรรจ์อย่างเขาได้ ยามไม่ต้องการเขาก็เย็นชาหมางเมิน ยามปรารถนาชิดใกล้ก็โปรยคำหวานล่อหลอกให้ล
