มาเฟียหนุ่มยอมปล่อยร่างงามแล้วขยับไปนั่งข้างๆ เอื้อมมือไปกดสวิตช์ไฟ หัวเตียง แสงนวลสว่างสาดส่องใบหน้าคมคาย มองเห็นแววตาเคร่งเครียดของเขาได้ชัดเจน ร่างหนานั่งนิ่งเงียบอยู่แบบนั้น จนคนที่เห็นเริ่มใจไม่ดี หลินหลินหยิบชุดนอนที่หล่นอยู่ข้างเตียงมาสวมโดยไม่ได้สวมชั้นในไว้ หญิงสาวขยับเข้ามาหาคนที่นั่งเงียบอยู่ยื่นมือมาแตะต้นแขนของเขาเบาๆ แต่ถูกปัดมือออก พร้อมกับมองหน้าเธอด้วยสายตาเย็นชา
“ขอโทษที่ผิดสัญญา” เขาเอ่ยเสียงเรียบ
ริมฝีปากหยักเม้มสนิท คิ้วดกหนาขมวดนิ่วจนเห็นรอยย่นตรงหน้าผาก ร่างหนานิ่งอยู่แบบนั้นครู่หนึ่ง ก่อนจะขยับลุกขึ้นแล้วเดินหนีออกไปจากห้อง ปล่อยให้คนที่ยังอยู่มองตามด้วยแววตาสับสน
“หลินหลินไม่ยอมให้ผมเข้าใกล้เลยครับคุณแม่ เวลานอนก็ไล่ให้ไปนอนอีกห้อง”
หลี่เจิ้งทำหน้าเหี่ยว หมดสภาพมาเฟียผู้ยิ่งใหญ่เมื่อต้องมารับศึกกับเมียสาวอ่อนวัย แม้เวลาผ่านไปหลายเดือนแล้ว แต่หลินหลินยังไม่ยอมใ
