อคิน....
"ผมทรุดตัวนั่งอยู่กับพื้นอย่างหมดหวังเมื่อหาผ้าแพรไม่เจอผมไม่รู้ว่าแพรไปไหนข้าวของของเธอก็ยังอยู่แต่ตัวเธอไม่อยู่ หรือเธอจะหนีผมไปอีกโดยไม่เอาอะไรไปเลยเพราะเมื่อวานผมพูดไม่ดีกับเธอผมบอกว่าผมท้อผมหมดความอดกับเธอแล้ว
"ไอ้หนุ่มเอ็งทำไมมานั่งอยู่ตรงนี้ไม่ไปหาเมียเองล่ะ"
"เมียผม เมียผมไปไหนครับป้ารู้ใช่ไหม"
"เมียเอ็งปวดท้องตั้งแต่เมื่อคืนป้าได้ยินเสียงร้องไห้ก็รีบวิ่งมาดูเห็นเมียเอ็งนอนเอามือกุมท้องอยู่ที่พื้นป้าก็เลยรีบเรียกรถพยาบาลมารับ"
"ปวดท้อง??อยู่โรงพยาบาล??" ใจผมหน่วงยิ่งกว่าเดิมแค่คิดว่าเธอหนีผมก็เครียดแล้วแต่นี่เธอเข้าโรงพยาบาล ผมไม่รออะไรอีกแล้วรีบขับรถไปหาผ้าแพรที่โรงพยาบาลทันทีด้วยความเป็นห่วงทั้งเมียทั้งลูก แล้วทำไมเธอไม่โทรบอกผม ผมหยิบมือถือขึ้นมาดูก็ไม่มีสายเรียกเข้าของผ้าแพรหรือเบอร์แปลกของใครเลยนอกจากไอ้เจ๋งกับไอ้ก้าวว่าผมถึงคอนโดหรือยัง ผมใช้เวลาขับรถมาถึงโรงพยา
