คู่หมั้นตัวแสบของนายมาเฟีย

Ep 5 รับผิดชอบ

Ep 5 รับผิดชอบ

หลังจากยืนมองให้ไอ้ตี๋นั่นคุยกับ Ln เขาก็ไม่พูดอะไรกับ Ln อีก ยังคงรับส่งแต่ไม่เข้าห้องเธอปล่อยให้เธอได้คุยโทรศัพท์โดยไม่ต้องมาระวังเขา ทั้งอาทิตย์เขาออกไปดื่มหนักทุกวันจนรู้ถึงหูพี่ใหญ่ TL สายตรงมาที่บอดี้การ์ด ฟาโก กับ ชิน ว่าจัดการนายตัวเองให้ได้ก่อนถึงวันที่ต้องทำงานอาทิตย์หน้าที่ไต้หวัน ทั้ง 2 ออกจะหนักใจไม่น้อยพวกเขาก็ไม่รู้ว่าทำไมอยู่ ๆ นายถึงกลายเป็นคนแบบนี้

วันนี้เป็นวันเกิด TP ซึ่งปกติบ้านนี้จะจัดงานวันเกิดเฉพาะวันเกิดของนายแม่กับ Boss ผู้เป็นพ่อเท่านั้น TP เลยจัดที่คลับของเพื่อนอีกคนโดยที่ไม่เอา Ln ไปด้วย เพราะเขาโมโหที่เมื่อกลางวันเธอขึ้นรถไอ้หน้าตี๋ออกไปจากมหาลัย ทิ้งข้อความไว้แค่ว่าไปกินข้าวเดี๋ยวกลับมา เธอน่าจะลืมว่าวันนี้เป็นวันเกิดเขาเพราะคงกำลังอินเลิฟอยู่กับไอ้หน้าตี๋นั่น

ภาพที่เขายืนกัดกรามแน่นมอง Ln เพื่อนทั้งกลุ่มรับรู้ได้ โดยเฉพาะรุยกับเหนือว่าอีกไม่นานคงถึงขีดสุดความอดทนของ TP ถึงปากจะบอกรำคาญมาตั้งแต่ไฮสคูล แต่ความจริงคนรอบตัวก็รู้ดีว่าเขารู้สึกยังไง เพียงแต่ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงดื้อดึงแบบนี้ Ln เองก็เหมือนจะมีใจให้ TP แต่คงเพราะโดนพูดทำร้ายจิตใจบ่อย ๆ ทำให้หลัง ๆ เธอไม่ค่อยยอมอะไรง่าย ๆ เหมือนก่อน

Rui : ถามจริง...ทำไมถึงชอบบอกรำคาญ Ln ว่ะ

NE : ตอบมาตรง ๆ นะ

TP : มึงจำเกรด 11 ที่กลับจากแข่งบาสได้ป่ะ

Rui : เออ

TP : กูบังเอิญได้ยินมีเด็กผู้หญิงถามไลนาว่าชอบกูไหม

NE : แล้ว

TP : เธอตอบว่าชาตินี้ก็ไม่ชอบคนแบบกูไม่มีวัน

Rui : แค่เนี้ยะ

NE : มึงนี่นะ...มันอาจจะไม่เป็นแบบที่ได้ยินก็ได้

TP : ...

Rui : เรื่องก็นานแระเอาเรื่องตอนนี้ก่อนไหม ถ้ามึงยังเป็นแบบนี้มึงได้เสีย Ln ไปแน่

NE : เอ่อ...สวยขนาดนั้น เรียนก็เก่งนิสัยก็น่ารักไม่ติดเรื่องมึงกุจีบแล้ว

TP : ไอ้....

Rui : ถ้ามึงไม่เอาจริง ๆ ก็ตามนั้น

พ่อกับแม่ของ TP กลับจากญี่ปุ่นวันนี้เลยขึ้นนอนเร็ว ส่วน TD ก็ไปธุระชั้นล่างของบ้านเหลือแค่ Ln อยู่คนเดียว เธอมองเค้กที่แอบไปซื้อมาเมื่อตอนกลางวัน เธอขอให้เพื่อนที่คณะพาไปห้าง พอกลับมามหาลัย TP ก็หายไปแล้วเมื่อเย็นเธอก็กลับมากับพี่ฟาโก ถามเขา ๆ ก็ไม่ตอบว่า TP ไปไหน ตอนนี้ก็ 5 ทุ่มกว่าแล้วเธอเลยขึ้นห้องไม่รอเขา ในเมื่อไม่อยากเจอเธอ ๆ ก็จะไม่รอให้เขาเห็นหน้า เสียงเคาะประตูดังขึ้นเธอสะดุ้งตื่นหันไปดูนาฬิกาก็เกือบเที่ยงคืนแล้ว เธอรีบเดินไปเปิดประตูทั้ง ๆ ที่ยังไม่รู้ว่าใครมา TP ดันตัวเองเข้าห้องเดินเข้าใส่ Ln จนเธอต้องออกแรงผลักเขาออกจากกรอบประตูห้อง

Ln : อื้อ

TP : วันนี้เธอทำฉันโกรธ

Ln : ฉันทำอะไร

TP : ไอ้เด็กบริหารนั่น

Ln : นายจะมาจูบฉันทำไมเปอร์

TP : ทำไมไม่ได้ที่กับคนอื่นแม่งจับโน่นนี่ได้งั้นสิ

Ln : เปอร์เมามากแล้วกลับห้องเถอะ

TP : เมื่อก่อนเธอเรียกฉันแบบนี้แค่เธอคนเดียว....อึก แล้วอยู่ ๆ เธอก็เปลี่ยนไปเรียกเหมือนคนในบ้านทำไม ฉันมันเป็นคนพิเศษของเธอไม่ได้สินะ ฉันมันแย่จนเธอไม่มีวันจะมองสินะ...อึก

Ln : ออกไปเปอร์เดี๋ยวคุณแม่รู้เรื่องใหญ่นะ

TP : ฮึ...ฉันรับผิดชอบเองแม่ไม่ว่าฉันเรื่องแค่นี้หรอก

Ln : อื้อออออ....อย่าดิ่เปอร์

ไอ้ตัวร้ายของบ้านดึงร่างบางเข้ามากอด มือจับประคองหน้าเล็กให้แหงนรับจูบจากเขา จูบแรกมันไม่ค่อยดีเท่าไหร่แต่หลังจากนี้เธอต้องชอบแน่ เขาค่อย ๆ ลุกหนักขึ้นหนักขึ้นมือหนา ยกตัวคนในอ้อมกอดเล็กน้อยพาเดินไปที่เตียง ร่างบางที่อยู่ข้างใต้ตอนนี้กำลังสบสันกับสิ่งที่ TP ทำอยู่นี่เพราะเขาเมามากหรือยังไง ถ้าเขาอยากทำเรื่องอย่างว่าเขาทำกับผู้หญิงที่ไหนก็ได้ ผู้หญิงที่มหาลัยแทบจะถวายตัวให้เขายาวเป็นหางว่าว

Ln : เปอร์หยุดเถอะเดี๋ยวมองหน้ากันไม่ติด

TP : มองหน้าไม่ติดก็มองอย่างอื่น...แม่งขาวชิบผายเลยนา

อาจจะเพราะส่วนลึกในใจที่เธอต้องการ TP ด้วยเหมือนกันแม้ปากจะห้ามยังไง แต่ร่างกายกลับไม่เป็นแบบนั้น ร่างหนายืดตัวขึ้นถอดเสื้อออกเผยให้เห็นซิกแพคสุดเพอร์เฟค ตัวแสบจ้องจนลืมระวังตัวเองที่ตอนนี้ชุดนอนหายไปจากตัวแล้ว แม้แต่บราก็ไม่เหลือทั้งตัวเหลือชิ้นเดียวคือแพนตี้ ร่างหนาสำรวจมองเธออย่างพอใจก่อนจะก้มลงไปจัดการตั้งแต่ซอกคอขาวไล่ลงไปจนถึง...

Ln : เปอร์ปิดไฟได้ไหมอ่ะ

TP : เธอก็ปิดตาสิฉันอยากมอง

Ln : ฉันอายนะไอ้บ้าเปอร์

TP : เธอก็เห็นของฉัน...วินๆ

Ln : อ่ะ...ไอ้เปอร์เจ็บนะ

TP : แป๊ปเดียวเดี๋ยวก็หาย

ตัวแสบเริ่มแผลงฤทธิ์แล้วแบบนี้แระที่ TP ต้องการ เป็นแบบที่เธอเป็นตอนอยู่กับเขา หลังจากวันนี้ไปเธอจะเป็นของเขาแค่คนเดียวใครหน้าไหนก็ห้ามเข้าใกล้ ถ้ามีคนมาจับเนื้อต้องตัวเธออีกมันจะโดนกระทืบให้จมตีนเขาเอง เขาไม่ดีตรงไหนทำไมเธอถึงชอบไปมองแต่คนอื่น ชอบทำให้โมโหตลอด เสียงนาฬิกาปลุกดังเตือนเพื่อให้ทั้งคู่ตื่นไปมหาลัย วันนี้ Ln มีเรียนเช้าเลยต้องรีบลงไปกินมื้อเช้าก่อน

Ln : เฮ้ย...ทำไมไม่กลับไปนอนห้องตัวเอง

TP : เสียงดังทำไม

Ln : ออกไปได้แล้วเปอร์

TP : ฮึ...เดี๋ยวเจอกันตัวแสบ

มื้อเช้าที่ครอบครัว TP อยู่กันครบขาดแค่พี่คนโตเท่านั้น ระหว่างมื้อ Ln กินแทบไม่ลงเพราะ TP ย้ายมานั่งข้างเธอไม่พอยังเอามือมาลูบต้นขาที่ใต้โต๊ะอีก มืออีกข้างถือส้อมจิ้มไส้กรอกเข้าปากอย่างอารมณ์ดีจนเธอหมั่นไส้

Ln : นาอิ่มแล้วค่ะเดี๋ยวนาขอตัวไปเรียนก่อน

TP : ผมจะหมั้นกับนา

Mom : แกเมาค้างหรอทรูเปอร์

Boss : แกอัพยามาหรอเมื่อคืน

Ln : พูดบ้าอะไรเปอร์

TD : ...

Mom : เกิดอะไรขึ้น

TP : แค่จะหมั้นแม่กับพ่อก็น่าจะดีใจ

Boss : กู...ดีใจแต่กูสงสัยว่าทำไม

TP : รับผิดชอบ

Ln : เปอร์...อย่าเพ้อเจ้อ

TP : ฮึ...ทำไมฉันมันดีไม่พอเป็นผัวเธอรึไง

"เพี้ยะ" เสียงฝ่ามือฟาดลงที่ใบหน้าของ TP ดังสนั่นแม้แต่การ์ดส่วนตัวยังสะดุ้ง นายโดนตบแต่คนตบคือ Ln สถานการณ์ตอนนี้กลืนไม่เข้าคายไม่ออกกันหมด

TD : งั้นผมไปโรงเรียนก่อนนะครับ

เท็ดดี้ผู้เอาตัวรอดเก่งในทุกสถานการณ์ ไปแบบเงียบ ๆ เนียน ๆ เรื่องเมื่อคืนเขาเห็นพอดีตอนพี่รองเดินไปอีกฝั่งของบ้าน แต่ไม่ใช่เรื่องที่น้องชายอย่างเขาจะเข้าไปยุ่ง สุดท้ายผลออกมาก็ถือว่าดีแค่ปากพี่ชายเขามันไม่ดีเท่าไหร่แค่นั้นเอง