“ไข่มุก ผมไม่ได้เจอคุณมาตั้งนาน สบายดีไหม” ทรงกลดเอ่ยถามเธอด้วยรอยยิ้ม ไข่มุกนั่งลงไขว่ห้างบนโซฟาโดยไม่ต้องเชิญแต่อย่างใด
“ฉันสบายดีค่ะ พี่ทรงกลด เสียดายที่ยัยโฉมไม่อยู่แล้ว ถ้าเธออยู่ เธอจะได้เห็นลูกชายเพียงคนเดียวของเธอว่าเติบโตและสง่างามแค่ไหน” ไข่มุกเอ่ยบอกเช่นนี้
“เธอไปสวรรค์แล้ว” ทรงกลดเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
“ที่พี่เรียกมุกมา เพราะเพลิงใช่ไหมคะ” ไข่มุกเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบ แม่บ้านนำน้ำเย็นมาวางไว้ตรงหน้าเธอ แล้วก้าวเดินออกไป
“ใช่” ทรงกลดเอ่ยบอกเช่นนี้
“จะบอกให้ฉันเลิกยุ่งกับเขาใช่ไหมล่ะ” ไข่มุกเอ่ยถาม
“ถ้าผมเสนอหุ้นบริษัทให้สามสิบเปอร์เซ็นต์เพื่อเลิกยุ่งกับเพลิง คุณคิดว่าอย่างไร” ทรงกลดเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง ไข่มุกโน้มตัวพิงโซฟาแล้วเผยรอยยิ้มมองไปยังทรงกลด ราวกับว่าเขาเป็นเด็กไม่รู้ภาษา
“พี่ทรงกลด พี่ก็รู้ว่ามุกก็มีบารมีในวงการธุรกิจทั้งในประเทศและต่างประเทศ สินทรัพ
