“พี่ไข่มุก พี่นอนไม่หลับเหรอ”
เสียงของเพลิงทำให้เธอดึงสติกลับมา ขณะที่เธอนั่งบนโซฟาในความมืดสลัวไร้แสงไฟในนี้ มีเพียงไฟจากตัวตึกรอบนอกที่ส่องแสงสว่างในยามค่ำคืน
“มีเรื่องให้คิดนิดหน่อย ฉันทำให้เธอตื่นเหรอ” ไข่มุกเอ่ยถามเพลิงด้วยน้ำเสียงเรียบ แล้วเอาแก้วไวน์แดงที่หมดแล้วออกจากมือเรียวของเธอมาวางไว้บนโต๊ะ
“ผมได้ยินเสียงพี่ละเมอร้องไห้เบาๆ แต่ไม่กล้าปลุก แล้วจู่ๆ พี่ก็ลุกขึ้นจากเตียง ผมก็เลยมาดู” เขาเอ่ยบอกเช่นนี้
“เคยรักใครมากๆ สักคนไหม” เธอเอ่ยถามเขาด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ถ้ารักจริงๆ คงจะเป็นแม่นะ ผมรักแม่มากเลยละ” เขาเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม
“ไม่ใช่สิ ฉันหมายถึงแฟนนะ” เธอเอ่ยถาม
“ไม่นะ ผมเป็นพวกล่าแต้มมากกว่า ผมยังไม่เจอคนที่ใช่ละมั้ง ผมไม่อยากผูกมันกับใครให้เป็นทุกข์ เพราะผมเองเคยคบกับผู้หญิงแล้ว แล้วผมอกหักน่ะ” เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“หน้าแบบนี้เคยโดนผู้หญิงเทด้วยเหรอ” เธอเอ่ยถามแ
