เขายิ้มแล้วลุกขึ้นวางแว่นตาบนโต๊ะ ยืนเดินไปยังสระ
รัมภาว่ายน้ำไปกลับมาในสระ ไม่ได้มองนครินทร์ที่ยืนอยู่ในสระว่ายน้ำตรงหน้าของเธอ จึงชนเขาเข้าอย่างจัง
“นัฐ” หญิงสาวมองเขาตาเขียว เขาก็ยิ้มให้เธอ
“คุณเป็นคนชนผมเองนะ...วีนัส” เขาจับมือเธอไว้
“คุณ” หญิงสาวจะสะบัดมือแต่เขาดันเธอติดสระ
“รัมภาผมรู้ว่า...ผมบอกคุณไม่ได้ทั้งหมด...แต่คุณรู้ไว้เลยว่าไม่มีใครสำคัญนอกจากคุณ...ผมให้คุณได้ทุกอย่าง...มีเพียงอย่างเดียวที่ผมทำไม่ได้...คือการปล่อยคุณให้อยู่คนเดียว...ผมรู้ว่าคุณเกลียดชังผมมากแค่ไหน...แต่ไม่เคยมีวันไหนเลยที่ผมจะไม่รักคุณ” ชายหนุ่มพูดเบาๆ แต่ชัดเจน ทำให้เธอถึงกับตะลึงไปกับคำพูดที่ว่า ‘รัก’ รักอย่างนั้นเหรอ...
“รัมภา...ไม่มีวันไหนที่ผมไม่คิดถึงคุณ...ช่วงที่คุณไปอยู่ฝรั่งเศส...ผมก็คอยตามคุณอยู่ห่างๆ ...ผมไม่สามารถปล่อยคุณไว้คนเดียวได้...ผมห่วง...หวง...กลัวว่าคุณจะไม่กลับมาเมืองไทย...”
“ทำไม.
