“แต่อะไรคะ” มัดไหมเอ่ยถามด้วยความสงสัย ก่อนจะถูกบดจูบริมฝีปากจิ้มลิ้มเนิ่นนาน
“แต่พี่หวง ห้ามแสดงความห่วงใยใครเกินหน้าเกินตาแบบนี้อีก”
มัดไหมเม้มริมฝีปาก ก้มหน้างุด แก้มแดงปลั่งเมื่อโดนจูบจนแทบหายใจหายคอไม่ทัน
“ไหมแค่เป็นห่วง เหมือนเพื่อนมนุษย์คนนึงเท่านั้นค่ะ ไหมไม่มีทางเป็นห่วงใครมากกว่าพี่มรรคหรอกค่ะ” มัดไหมบอกอย่างเอาใจ ก่อนจะหอมแก้มสากฟอดใหญ่ มรรคจึงหันมาจุมพิตให้อีกครั้งอย่างชอบใจ
“รู้ไหมว่าหวง แม้แต่คิดก็ไม่ได้ พี่ไม่ยอมให้ไหมเผื่อแผ่หัวใจไปนึกห่วงใครเด็ดขาด”
“แค่เป็นห่วงเองนะคะพี่มรรค ยังไงก็ไม่มีใครสำคัญกับไหมเท่าพี่มรรคอีกแล้ว”
“ยอดรักของพี่ ชื่นใจที่สุด” มรรคกดจุมพิตที่หน้าผากสวยอีกครั้งอย่างชื่นใจในคำตอบของน้อง...
“นี่นายนั่นซ้อมคนของเราขนาดนี้เลยเหรอ”
มุกอันดามองคนงานที่มีสภาพสะบักสะบอมด้วยดวงตาวาวโรจน์
“ใช่ครับคุณหนู ผมเพียงแค่ตามนายนั่นไปทำงาน เขาบอกไม่ทำ แถมยังซ
