ภครัฐและมุกอันดาก้มลงกราบมนชัย ก่อนที่วิรัฐจะเข้ามาอวยพรเป็นลำดับต่อไป
“มีหลานให้พ่ออุ้มไวๆ นะลูก อยู่กันไปจนแก่เฒ่า รักใคร่กลมเกลียว มีอะไรก็ปรึกษาหารือ อย่าใช้อารมณ์นะลูก”
“ขอบคุณครับ / ค่ะ” บ่าวสาวกราบอีกครั้งเมื่อคุณวิรัฐอวยพรเสร็จสิ้น
“แม่ดีใจที่สุดที่เห็นลูกทั้งสองได้แต่งงานกัน เป็นฝั่งเป็นฝา ต่อไปจะทำตัวเจ้าชู้เหลวไหลไม่ได้แล้วนะตารัฐ ต้องเป็นหัวหน้าครอบครัว ต้องมีความอดทน อย่าใช้แต่อารมณ์นะลูก”
“ครับคุณแม่” ภครัฐตอบรับหันไปยิ้มกับเจ้าสาว
“แม่ดีใจที่ได้หนูเป็นสะใภ้ ในอดีตที่ผ่านมาแล้วก็ขอให้ผ่านไป ขอให้ลูกมีความสุขมากๆ มีหลานให้แม่อุ้มไวๆ นะจ๊ะ”
“ค่ะคุณแม่” มุกอันดายิ้มเขิน เผลอลูบท้องของตัวเองไปมา
“วันนี้หนูสวยมากจริงๆ หนูเป็นคนดี ไม่อย่างนั้น ตารัฐคงไม่รักหนูหมดใจแบบนี้” กาญจนายิ้มอย่างปลาบปลื้ม
“ขอบคุณคุณแม่ที่เมตตาหนูค่ะ” มุกอันดากับภครัฐก้มลงกราบคุณกาญจนา เธอได้รับเค
