สายตาของชายหนุ่มทำให้มุกอันดาเม้มริมฝีปากเข้าหากัน บังเกิดความรู้สึกโมโหขึ้นเป็นริ้วๆ
“หยาบคายที่สุด” เธอมองเขาอย่างเดือดดาล
“อะไรที่บอกว่าหยาบคายมิทราบ คุณหนูมุกอันดา ผมเป็นผู้ชายมีสิทธิ์มองผู้หญิงที่ใส่ชุดนอนบางๆ เสื้อคลุมบางๆ แบบคุณไม่ใช่เหรอ แถมเสื้อผ้าของคุณยังแนบเนื้อเสียจนทำให้ผมน้ำลายหก ถ้าไม่คิดยั่วผมท่ามกลางสายฝน บรรยากาศเป็นใจแบบนี้แล้วจะให้ผมคิดว่ายังไง ผู้หญิงใส่ชุดแบบนี้มาหาผู้ชาย ไม่มาให้ผู้ชายมอง ไม่มายั่ว แล้วมาทำอะไร”
ร่างสูงเดินเข้าหาอย่างคุกคาม มองหญิงสาวเหมือนเสือร้ายรอตะครุบเหยื่อ ไม่เคยมีผู้หญิงสวยๆ คนไหนหลุดรอดเงื้อมมือของเขาไปได้ และตอนนี้เขาก็จะไม่ปล่อยเธอเด็ดขาด ผู้หญิงที่หยามเขาครั้งแล้วครั้งเล่า
“ท่าทางคุณจะพูดไม่รู้เรื่อง ฉันขอตัวก่อน” มุกอันดาก้าวถอยหนี ไม่ใช่เพราะหวาดกลัว แต่เพราะเธอรังเกียจท่าทางหยาบคายของเขาต่างหาก
“จะไปไหนเล่า คุณหนูมุกคนสวย”
“ว้า
