“หลานรัฐเหรอ เป็นยังไงบ้าง ยัยมุกต้อนรับดีหรือเปล่า ลุงขอโทษที่ไม่ได้ต้อนรับ พอดีมีงานด่วน” น้ำคำที่นายหัวมนชัยพูดกับภครัฐทำให้ทุกคนอ้าปากค้าง มุกอันดาหน้างอ หันไปสบตากับภครัฐที่มองเธออย่างเป็นต่อ ปากจิ้มลิ้มขมุบขมิบห้ามให้เขาปากโป้ง
“พี่มุก” แต่น้ำเสียงและสีหน้าของมรรคและมัดไหมที่เพิ่งมาถึง ทำให้มุกอันดาทราบว่าทุกอย่างคงถึงหูบิดาเรียบร้อยแล้ว
มรรคและมัดไหมทำหน้าสำนึกผิด มุกอันดาเม้มริมฝีปาก ก่อนจะหันกลับมามองภครัฐที่ส่งสายตามองมายังเธออย่างรู้ทัน มุกอันดาถลึงตาเข้าใส่ เอาเถอะ... เขาอยากพูดอะไรก็พูดไป ตอนนี้เธอเสียเปรียบเขานี่นา
“น้องมุกดูแลผมดีมากครับ” ภครัฐตอบเสียงเรียบ มองสบตาว่าที่เจ้าสาวที่กำลังหน้างอไม่ยอมหลบ มุกอันดาอ้าปากค้างเมื่อได้ยินประโยคนั้นจากเขา คิดว่าเขาจะต่อว่าเธอเสียอีก
“อย่างนั้นเหรอ ฮ่าๆ ๆ” นายหัวมนชัยหัวเราะร่วนเมื่อเห็นว่าที่ลูกเขยปกป้องลูกสาวของเขา
“ครับ” คำพูด
