เช้าวันรุ่งขึ้นกีรติกาโทรศัพท์ไปหาคุณสุธีเพื่อจะขอเข้าไปพบท่านที่บริษัทแต่คุณสุธีบอกว่าอยากจะคุยกับเธอที่บ้านในตอนบ่ายเพราะมีความเป็นส่วนตัวหญิงสาวเลยนั่งแท็กซี่มายังบ้านของคุณสุธี เธอเคยมาที่นี่แล้วหลายครั้งซึ่งครั้งล่าสุดก็มาอาศัยอยู่ระหว่างจัดงานศพให้กับบิดาของตนเอง
“สวัสดีค่ะคุณลุง” กีรติกายกมือไหว้เจ้าของบ้านที่นั่งรอเธออยู่แล้วในห้องรับแขก”
“สวัสดีจ้ะ นั่งก่อนนะเป็นยังไงบ้างหนูกรีน ลุงได้รับจดหมายของหนูแล้วนะ ลุงพยายามให้เพื่อนที่เป็นตำรวจช่วยตามหาหนูแต่ก็ไม่ได้เรื่องอะไรเลยเห็นว่าเกาะนั่นมันอยู่นอกเขตประเทศไทยเพื่อนของลุงที่เป็นตำรวจพยายามติดต่อตำรวจประเทศเพื่อนบ้านแต่มันก็ยากเหลือเกินลุงขอโทษนะที่ไม่ได้ไปช่วยหนู” คุณสุธีรีบอธิบายยาวเพราะกลัวหญิงสาวจะคิดว่าตนเองไม่เคยคิดจะช่วยเหลือเธอเลย
“ขอบคุณนะคะคุณลุงที่พยายามจะช่วย”
“หนูกรีนออกมาจากที่นั่นยังไง ผู้ชายคนนั้นมันยอมปล่อยหนูออก
