ตอนที่ 56
ความทรงจำที่หายไป
“ส่งคืนมิลลิให้RN”
คำบอกเข้มกร้าวนั้น ทำเอาทุกคนที่ยืนอยู่บนดาดฟ้ายืนนิ่ง ไม่เว้นแม้แต่ ภูมินทร์ ที่ประหลาดใจในคำบอกของ พิธาน พ่อของตนที่ยอมอ่อนข้อศิโรราบให้กับ ไอ้ราเชนท์ อย่างง่ายดาย
“มะ ไม่นะ! มิลลิต้องอยู่กับผม ..สั่งสไนเปอร์สอยมันลอย”
ภูมินทร์ สะบัดมือออกจากคนของตน แล้วคว้าปืนสั้นที่เหน็บอยู่ข้างเอวออกมา หวังจะเล็งไปยังฮอลล์ฯที่บินโฉบไปมา เมื่อเห็นว่าทุกคนในเรือยังคงยืนนิ่ง แม้กำลังปืนพกจะทำอะไรไม่ได้มาก แต่ก็อยากจะยิงให้มันเสียหน่อย
เปรี้ยง!!
“โอ้ย!!”
ทว่าเขากลับล้มลงที่พื้นและร้องด้วยความเจ็บปวด เมื่อกระสุนฝังยังขาข้างขวาของตน
เขาคิดว่าอาจเป็นแบล็คโรเซ่ใช้ปืนที่เขาให้ยิงมาที่เขา
ทว่าเมื่อหันไปมอง
“พ่อ!!”
พิธาน เล็งปืนยังเขา และเอ่ยเสียงเข้ม
“อย่าขยันทำเรื่องให้โง่ๆให้กูปวดหัวอีก กูวุ่นวายกับเรื่องแต่งของมึงมานานละ จนTITจะฉิบหายวายวอด ส่งมอ
