ตอนที่ 60
ตอนพิเศษ
ลมหายใจหอบกระเส่าที่ดังอย่างต่อเนื่องอ่อนเสียงลง มะลิ ทิ้งตัวไปข้างหลัง ก่อนที่ร่างหนาจะล้มตัวลงนอนข้างๆ มือหนาคว้าเอวคอดให้ร่างบางมาเบียดใกล้ ให้หน้าสวยแนบชิดกับอกกว้างอย่างคุ้นชินแทบทุกครั้ง เขาถึงจะนอนหลับได้สนิทใจ หญิงสาวปรือตามองเขา
“มิลจำเรื่องของคุณได้เกือบหมดแล้วค่ะ”
เธอกระซิบบอกเสียงแผ่ว ขณะซุกหน้าอยู่กับอกของเขา เปลือกตาหนาของ ราเชนท์ ปรือมองเธอเล็กน้อย
“ดีแล้ว รู้มั้ยที่ผ่านมาฉันใจหายแค่ไหน”
แค่รู้ว่าเธอจะไม่มีเขาอยู่ในห้วงความทรงจำ และในหัวใจเธออีกต่อไป ใจเขาก็กระตุกไหวและไม่ชอบความรู้สึกแบบนั้นเลย เขาชอบที่เห็นเธอออดอ้อน และบอกรักเขาแบบนี้มากกว่า
“ความจริงวันนั้นที่ดาดฟ้าเรือ มิลกำลังก้มลงที่จะหยิบปืนที่คุณภูมิเอามาให้ มิลซ่อนมันไว้ในรองเท้าบูท กะจะยิงเขาที่กลางหัวใจเหมือนที่ยิงหุ่นตัวนั้น แต่คุณพิธานยิงไปขาเขาเสียก่อน”
ราเชนท์ หรี่ตามองเธอเล็กน้อย
