เพลาล่วงเลยไปถึงยามเหม่าเพื่อเตรียมตัวประชุมเช่นทุกวัน และเป็นช่วงเพลาที่จ่างซุนอู๋จี้ตื่นด้วย หยางจื่อและหวังเตอรวมไปถึงขันทีเข้ามายังกานลู่กงเพื่อมาเปลี่ยนเวร (ยามเหม่า คือ เวลา 05.00-06.59 น.)
หวังเตอเดินเข้ามาภายในห้องนอนของอู๋จี้กลับไม่เห็นอู๋จี้อยู่บนเตียงนอน
“ตายแล้ว!!! ต้าหวางเสด็จไหน พวกเจ้ารีบหาต้าหวางเดี๋ยวนี้” หวังเตอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล
“ขอรับ” ขันทีน้อมรับคำสั่งหวังเตอ
“ต้าหวางไม่ได้อยู่บนตั่งเตียงหรือ” หยางจื่อเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงตื่น
“ใช่ พวกเราแยกย้ายหากันเถอะ” หวังเตอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง พวกเขาเดินไปถามทหารเวร ทหารเวรต่างบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า ต้าหวางยังไม่ได้ออกมาจากตำหนัก เช่นเดียวกับเหล่าขันทีที่อยู่เวรก็ไม่เห็นอู๋จี้จะออกไปไหนเลย
“ลองไปหาตำหนักของผิงเฟยแต่ละตำหนักดูว่าพระองค์เสด็จไปตำหนักไหนแล้วไปค้างในตำหนักของผิงเฟยหรือไม่” หยางจื่อเอ่ยออกความ
