3 ay sonra:
"Anne..." dedim bacaklarımı biraz toplayıp rahat bir pozisyon arayarak "efendim" diyen anneme bakıp sırtımı geriye yasladım. Bir türlü kasılmalarımdan oturamıyordum, tekrar kasıklarıma giren ince sızıyla olduğum yerde kalıp geçmesini bekledim. "iyi misin kızım" diye yanıma hızla gelen annem endişeyle yüzüme baktı.
Gözlerimi kapatıp açarak "iyiyim iyi" dedim hafif zorlanarak. "Devran gelse de şehire gitseniz, doğumun çok yakın biliyorsun" dedi. Sırtımı yumuşak yastıklara yaslayıp, rahat oturmamı sağlayarak.
"Konuştum yolda, geliyor..." dedim "ben aslında uyusam biraz daha iyi olurum"
"Uzan buraya ben üzerine bir şey getireyim" diye ayaklanan annemle biraz aşağıya doğru kayıp sesli bir nefes verdim. Anneannem artık gerçekten çok hasta olduğu için dayanamamış gelmiştim.
De
