"Kızım..." diyen babamın otoriter sesiyle yattığım yerden gözlerimi kırpıştırarak başımda dikilen babama baktım.
"Kendini nasıl hissediyorsun..." belki de bir haftadır aynı sorduğu soruya sadece baktım. Bir şey hatırlıyor muyum diye sorup gidiyordu. Başka da bir şey yoktu.
"İyi..." dedim dümdüz sesimle.
"Birşeyler hatırlıyor musun?
"Yok"
Gözlerini bana belli etmemeye çalışsa da sinirle yumup, sağ elini yumruk yaptı. Ben hatırlamadığım için birşeyde söyleyemiyordu.
"Baba..." diyerek dikkatini bana vermesini sağladım, yumduğu gözlerini aynı sinir ve öfkeyle açıp bana baktı "ben burada yatmaktan artık sıkıldım..." deyip hastane odasına çevirdiği odamı gözlerimle gösterdim.
"Tedavimde bitti, neden hala yatıyorum?"
Memnun olmayan bir ifade yüzüne yerleşti "iyice iyileş diye..."
